Allah bizim üçün sevgi, ədalət, yoxsa bağışlanma?

GİRİŞ - Bir çox kişi, hətta xristianlar arasında, hətta ateist və ya laqeyd olduğunu iddia edənlər arasında yenə də şiddətli və əlçatmaz bir hakim olaraq Allahdan qorxurlar və bu sözlə "avtomatik": vurmağa hazırdırlar, gec-tez müəyyən səhvlər edən insan. Bu gün şübhə və ya acılıqla pisliyin qaldığını və konfessiyada və ya vicdanda qəbul edilən bağışlanmanın heç nəyi dəyişdirmədiyini, sadə bir rahatlıq olduğunu və yadlaşmaq üçün bir çıxış olduğunu düşünənlər çoxdur. Bu cür anlayışlar Allaha təhqirdir və insanın zəkasına hörmət etmir. Sadəcə Əhdi-Ətiq səhifələrində, peyğəmbərlərin ağzı ilə qorxudduğu və ya dəhşətli cəzalar verdikdə, o da yüksək və təsəlli verərək deyir: "Mən Allaham və insan deyiləm! ... Mən Müqəddəsəm və məhv etməyi sevmirəm! »(Hos. 11, 9). Hətta Əhdi-Cədiddə iki həvarının İsa tərəfindən göydən atəşə tutulan bir kəndə reaksiyasını şərh edəcəklərinə inandıqda, İsa qətiyyətlə cavab verdi və nəsihət etdi: «Sən hansı ruhdan olduğunu bilmirsən. İnsan Oğlu canlarını itirmək üçün deyil, onları xilas etmək üçün gəldi ». Tanrıdan ədaləti məhrum edərkən, cəzalandıranda və təmizlədikdə, düzəldəndə xilas olur, çünki Allaha olan ədalət sevgidir.

MÜQƏDDƏS MEDITASİYA - Rəbbin sözü Yunusa ikinci dəfə müraciət etdi: "Qalx, böyük şəhər Niníve'yə gedin və sizə nə deyəcəyimi onlara bildirin". Yunus ayağa qalxdı və Ninevaya getdi ... və təbliğ etdi: "Daha qırx gün və Nineva məhv olacaq." Nineva vətəndaşları Allaha iman gətirdilər və oruc tutdular və kilisanı böyüyündən ən böyüyünə qədər geyindilər. (...) Sonra Nineviyada bir fərman elan edildi: «... hər kəs pis əməllərindən və əlindəki pisliklərdən dönməlidir. Kim bilir? bəlkə də Allah dəyişib tövbə etsin, qəzəbinin alovunu yayındırsın və bizi məhv eləsin ”. Allah onların işlərini gördü ... etdiyi və etmədiyi pislikdən tövbə etdi. Ancaq bu Yunus üçün çox kədərli idi və qəzəbləndi ... Yunus şəhərdən çıxdı ... budaqlara sığındı və kölgə altına girərək şəhərdə nə olacağını gözlədi. Rəbb Allah Yunusun başına kölgə salmaq üçün bir kastor bitkisi əkdi. Yunus isə bu sənətkar üçün çox böyük bir sevinc hiss etdi. Ertəsi gün ... Allah kastoru çeynəmək üçün bir qurd göndərdi və qurudu. Günəş çıxanda ... günəş özünü uğursuz hiss edən və ölməyi xahiş edən Yunusun başına dəydi. Allah Yunusdan soruşdu: «Kastor bitkisində bu qədər qəzəblənmək sizin üçün yaxşı görünürmü? (...) Siz heç yorulmadığınız kastor bitkisinə qarşı mərhəmət hissi keçirirsiniz ... və yüz iyirmi mindən çox insanın sağ və sol əli ayırd edə bilmədiyi Ninevaya heç bir mərhəmətim yoxdur? »(Jon. 3, 3-10 / 4, 1-11)

NƏTİCƏ - Aramızda olan Yunusun hissləri bəzən təəccüblənmir? Qardaşımızın xeyrinə bir şey dəyişsə belə, tez-tez sərt bir qərardan yapışmaq istəyirik. Ədalət duyğumuz çox vaxt incə qisas, "qanuni" "vətəndaş" barbarlığı və aydın olmaq istədiyi mühakimə soyuq bir qılıncdır.

Biz Allaha təqlid edirik: ədalət sevgi forması olmalıdır, başa düşmək, kömək etmək, düzəltmək, saxlamaq, qınamaq, ödəməmək, məsafədən uzaqlaşdırmaq.