Божая міласэрнасць: думка святой Фаўстыны сёння 12 жніўня
16. Я Гасподзь. — Запішы мае словы, дачушка, раскажы свету аб маёй міласці. Да яго звяртаецца ўсё чалавецтва. Напішы, што, перш чым прыйсці як справядлівы суддзя, я адчыняю дзверы маёй міласэрнасці: хто не хоча прайсці праз іх, павінен будзе прайсці праз дзверы маёй справядлівасці. Душы, якія звяртаюцца да маёй міласэрнасці, прыносяць мне вялікую радасць; Я даю ім ласкі, якія пераўзыходзяць іх жаданні. Я не магу пакараць нават самага вялікага грэшніка, калі ён звяртаецца да майго прабачэння, але апраўдваю яго дзякуючы сваёй бясконцай міласэрнасці, якая застаецца для цябе незразумелай. Я Пан па сутнасці і не ведаю ні абмежаванняў, ні патрэбаў: калі Я даю жыццё стварэнням, то толькі з бязмежнасці маёй міласэрнасці. Усё, што я раблю для жыцця душ, прасякнута міласэрнасцю.
17. Разарванае сэрца. — Сёння Пан сказаў мне: «Я адкрыў сваё сэрца як крыніцу міласэрнасці, каб усе душы чэрпалі з яго жыццё. Таму няхай кожны набліжаецца да гэтага акіяна чыстага дабра з бязмежным даверам. Грэшнікі атрымаюць апраўданне, а праведнікі ўмацуюцца ў дабрыні. У гадзіну смерці я напаўню сваім боскім супакоем душу, якая даверылася маёй чыстай дабрыні. Святарам, якія абвяшчаюць Маю міласэрнасць, Я дам асаблівую сілу і надаю дзейснасці іх словам, кранаючы сэрцы тых, да каго яны звяртаюцца».
18. Найвялікшы з боскіх атрыбутаў. — Сённяшні прапаведнік казаў нам, што ўся гісторыя чалавецтва з’яўляецца праявай дабрыні Бога, а ўсе іншыя яго якасці, такія як усемагутнасць і мудрасць, спрыяюць таму, што міласэрнасць з’яўляецца найвялікшай сярод усіх яго якасцямі. Езу мой, ніхто не можа вычарпаць Тваёй міласэрнасці. Пагібель — гэта толькі лёс душ, якія маюць волю згубіць сябе, але тыя, хто жадаюць выратавацца, змогуць нырнуць у бязбярэжнае мора Божай міласэрнасці.
19. Свабодны і спантанны. — Я разумею, наколькі Бог любіць нас і як лёгка мець зносіны з Ім праз Яго міласэрнасць, хоць Яго веліч недаступная. Ні з кім, як з ім, я не адчуваю сябе свабоднай і спантаннай. Нават паміж маці і яе дзіцём няма столькі паразумення, як паміж душой і яе Богам.Няма слоў, каб выказаць Яго бясконцую міласэрнасць: усё было б бессэнсоўным у параўнанні з Ім.
20. Вока на дзвюх безданях. — Езус адкрыў мне маю мізэрнасць, з гэтага я разумею веліч Яго міласэрнасці. У маім жыцці я буду глядзець адным вокам на бездань пакуты, якой з’яўляюся я, а другім — на бездань Яго міласэрнасці. О мой Езу, нават калі здаецца, што Ты адвяргаеш мяне і не слухаеш мяне, я ведаю, што Ты не падманеш маіх надзеяў.