Вялікі пост: чытанне 2 сакавіка

«Душа мая абвяшчае веліч Пана; дух мой радуецца ў Богу, маім Збаўцы. Бо ён паглядзеў на сціпласць служанкі сваёй; вось, з гэтага часу ўсе вякі будуць называць мяне блаславёным». Лукі 1:46-48

Калі наша Найсвяцейшая Маці стаяла перад крыжам свайго Сына, ці «ўсе вякі» назвалі б гэты момант «благаслаўлёным»? Ці была яна шчаслівая, як яна кажа ў сваёй песні праслаўлення, бачыць жорсткую і жорсткую смерць свайго Сына?

Нягледзячы на ​​тое, што яе досвед ля падножжа Крыжа быў выключным болем, смуткам і ахвярай, гэта быў таксама час выключнага благаслаўлення. Той момант, калі Яна з любоўю глядзела на свайго ўкрыжаванага Сына, быў момантам незвычайнай ласкі. Гэта быў час, калі свет быў вызвалены ад пакут. І ён вырашыў убачыць гэтую дасканалую ахвяру любові сваімі вачыма і разважаць над ёй уласным сэрцам. Ён вырашыў радавацца Богу, які з такой колькасці болю можа стварыць столькі дабра.

У нашым жыцці, калі мы сутыкаемся з барацьбой і пакутамі, мы лёгка паддаемся спакусе паддацца самім сабе ў пакутах і адчаі. Мы можам лёгка страціць з-пад увагі дабраславеньні, якія атрымалі ў жыцьці. Айцец не навязаў Свайму Сыну і нашай Найсвяцейшай Маці боль і пакуты, але Яго воляй было, каб яны ўвайшлі ў гэты час вялікага пераследу. Езус увайшоў у гэты момант, каб перамяніць яго і адкупіць усе пакуты. Наша Найсвяцейшая Маці вырашыла ўвайсці ў гэты момант, каб стаць першым і найвялікшым сведчаннем любові і моцы Бога, які жыве ў Яе Сыне. Айцец таксама запрашае кожнага з нас штодзённа радавацца разам з нашай Найсвяцейшай Маці, калі нас запрашаюць стаць перад Крыжам.

Нягледзячы на ​​тое, што цытаваны вышэй фрагмент Святога Пісання нагадвае словы, якія наша Найсвяцейшая Маці прамовіла, калі была цяжарная Езусам і ішла насустрач Альжбеце, гэта словы, якія заўсёды былі ў яе вуснаў. Ён будзе абвяшчаць веліч Пана, радавацца ў Богу, сваім Збаўцы, і смакаваць Яго шматлікія дабраславеньні ў жыцьці зноў і зноў. Ён зрабіў бы гэта часам, як Наведванне, і ён зрабіў бы гэта часам, як Укрыжаванне.

Задумайцеся сёння над словамі і сэрцам нашай Найсвяцейшай Маці. Скажыце гэтыя словы ў сваёй сённяшняй малітве. Скажыце гэта ў кантэксце таго, што вы перажываеце ў жыцці. Няхай яны стануць штодзённай крыніцай вашай веры і надзеі на Бога. Абвяшчайце веліч Пана, радуйцеся ў Богу, вашым Збаўцы, і ведайце, што Божыя благаслаўленні багатыя кожны дзень, што б вы ні спазналі ў жыцці. Калі жыццё суцяшае, вы бачыце ў ім дабраславеньне. Калі жыццё балючае, бачыць у ім дабраславеньне. Няхай сведчанне Маці Божай натхняе вас кожны дзень вашага жыцця.

Найдаражэйшая Маці, твае словы, сказаныя падчас Наведвання, абвяшчаючы веліч Бога, з’яўляюцца словамі, якія вынікаюць з вялікай радасці Уцелаўлення. Гэтая вашая радасць сягае далёка і шырока і напоўніла вас сілай, калі вы пазней назіраеце, як жорстка памірае вашае Дзіця. Радасць вашай цяжарнасці зноў кранула вас у гэты момант глыбокага болю.

Наймілая Маці, дапамажы мне пераймаць Тваю песню хвалы ў маім жыцці. Дапамажы мне бачыць Божыя благаслаўленні ва ўсіх аспектах жыцця. Прыцягні мяне да Твайго позірку любові, каб убачыць хвалу ахвяры Твайго ўмілаванага Сына.

Мой дарагі Пане Езу, ты самае вялікае благаслаўленне ў гэтым свеце. Вы ўсе дабраславеньні! Усё добрае ад цябе. Дапамажы мне кожны дзень глядзець на Цябе і ў поўнай меры ўсведамляць моц Тваёй любячай ахвяры. Дазволь мне цешыцца гэтым падарункам і заўсёды абвяшчаць Тваю веліч.

Маці Марыя, маліся за мяне. Ісус, я веру ў цябе.