Пакутніцтва Яна Хрысціцеля, святога дня 29 жніўня
Гісторыя пакутніцкай смерці Яна Хрысціцеля
П'яная клятва караля з павярхоўным пачуццём гонару, спакуслівы танец і ненавіснае сэрца каралевы ў сукупнасці прывялі да пакутніцкай смерці Яна Хрысціцеля. Найвялікшага з прарокаў напаткаў лёс многіх прарокаў Старога Запавету да яго: адхіленне і мучаніцтва. «Голас, які кліча ў пустыні», не саромеўся абвінаваціць вінаватых, не саромеўся гаварыць праўду. Але чаму? Дзеля чаго чалавек павінен аддаваць сваё жыццё?
Гэты вялікі рэлігійны рэфарматар быў пасланы Богам, каб падрыхтаваць людзей да Месіі. Яго пакліканнем было бескарыслівае ахвяраванне. Адзінай сілай, на якую ён сцвярджаў, быў Дух Яхвэ. «Я хрышчу вас вадою дзеля пакаяння, але той, хто прыйдзе за мною, мацнейшы за мяне. Я не варты надзець сандалі ягоныя. Ён будзе хрысціць вас Духам Святым і агнём» (Мц 3, 11).
Святое Пісанне кажа нам, што многія людзі ішлі за Янам у пошуках надзеі, магчыма, у чаканні вялікай месіянскай сілы. Ян ніколі не дазваляў сабе фальшывага гонару прымаць гэтых людзей дзеля ўласнай славы. Ён ведаў, што яго пакліканне - падрыхтоўка. Калі прыйшоў час, ён прывёў сваіх вучняў да Езуса: «На наступны дзень Ян зноў быў там з двума сваімі вучнямі і, гледзячы на Езуса, які праходзіць міма, сказаў: «Вось Ягня Божае». Два вучні пачулі, што ён сказаў, і пайшлі за Езусам» (Ян 1, 35-37).
Гэта Ян Хрысціцель паказаў шлях да Хрыста. Жыццё і смерць Яна былі дарам яго самога Богу і іншым людзям. Яго просты лад жыцця заключаўся ў поўнай адарванасці ад зямных набыткаў. Яе сэрца было засяроджана на Богу і на пакліканні, якое яна адчула ад Духа Божага, які прамаўляў да яе сэрца. Упэўнены ў Божай ласцы, ён адважыўся прамовіць словы асуджэння, пакаяння і збаўлення.
Адлюстраванне
У кожнага з нас ёсць пакліканне, якому мы павінны прыслухацца. Ніхто ніколі не паўторыць місію Яна, але ўсе мы пакліканы да гэтай місіі. Абавязкам хрысціяніна з’яўляецца сведчанне аб Езусе.Якое б ні было наша становішча ў гэтым свеце, мы пакліканы быць вучнямі Хрыста. Па нашых словах і ўчынках іншыя павінны разумець, што мы жывем у радасці ўсведамлення таго, што Езус ёсць Панам. Мы не павінны залежаць ад нашых абмежаваных рэсурсаў, але мы можам чэрпаць сілу з шырыні збаўчай ласкі Хрыста.