Прысутнасць Анёлаў паказвае нам, што Бог ніколі не пакідае нас

Урачыстасць, прысвечаная ангелі апекуноў суправаджаецца адмысловым урыўкам, узятым з Евангелля паводле Мацвея. У гэтым урыўку вучні спрабуюць зразумець, як атрымаць значэнне ў Валадарстве Нябесным. У нашым грамадстве тых, хто самы моцны, самы разумны, самы хітры ці рэкамендаваны, часта лічаць найвялікшымі, але перад Богам усё працуе інакш, і Езус прапануе нам геніяльнае тлумачэнне

Як апавядаецца, Ісус назваў дзіця Ён паставіў яго сярод іх і сказаў, што яму трэба ўвайсці ў Царства Нябеснае дзівентар зусім як дзеці. Той, хто стаў сціплым, як дзіця, якое было побач з дзіцем, быў бы ім найбольшы ў Царстве Нябесным. І той, хто прыняў хоць адно з гэтых дзяцей, прыняў бы Бога.

Анёлы нагадваюць нам, што Бог побач з намі

У царстве нябесным мы лічымся вялікімі, калі мы мы цалкам спадзяемся на Бога, з такой жа поўнасцю і даверам, з якім дзіця давярае сябе бацькам. Менавіта гэтая ўпэўненая пакінутасць робіць нас вялікімі, а не хітрыкі чалавецтва. Аднак мы ведаем, як цяжка цалкам спадзявацца на Бога, асабліва калі мы сутыкаемся цяжкія моманты.

На самай справе, калі ўсё ідзе добра, нам лёгка давяраць Яму, але калі мы жывём цяжкасцяў мы шукаем толькі даступныя, матэрыяльныя і канкрэтныя рашэнні, страціць спакой, памылкова думаючы, што, магчыма, Бог забыўся пра нас ці адцягнуўся. Ніколі не трэба сумнявацца ў Богу, асабліва падчас жыццёвых бур.

І гэта прама на гэтым поўны давер дзяцей што Езус перасцерагае нас, кажучы нам, каб мы не пагарджалі нават адным з гэтых малых, таму што іх анёлы ў небе заўсёды бачаць аблічча Бога, які ў небе. Ніхто з нас не самотны, і прысутнасць анёлаў не датычыць новых пакаленняў, а проста існуе testimonianza што Бог Ён робіць усё магчымае, каб не пакінуць нас адных. Менавіта таму, што мы не самотныя, мы можам быць спакойныя, ведаючы, што мы абаронены да канца.