Цудоўны ліст ад Езуса для вас

«Я ведаю тваю няшчасце, змаганне і нягоды тваёй душы, недахопы і немачы твайго цела: — Я ведаю тваю баязлівасць, твае грахі, і я кажу табе тое ж самае: «Аддай мне сваё сэрца, пакахай мяне такім, які ты ёсць... ». Калі вы чакаеце, пакуль вы станеце анёлам, каб аддацца каханню, вы ніколі не пакахаеце. Нават калі ты баязлівы ў практыцы абавязку і цноты, калі ты часта вяртаешся да тых недахопаў, якія не хацеў бы здзяйсняць зноў, я не дазволю табе не любіць мяне. Любі мяне такім, які ты ёсць. У кожны момант і ў якой бы сітуацыі вы ні знаходзіліся, у жарсці ці сухасці, у вернасці ці нявернасці, любіце мяне... такім, які вы ёсць..., Я хачу кахання вашага беднага сэрца; калі ты чакаеш, каб стаць ідэальным, ты ніколі не пакахаеш мяне. Хіба я не мог кожную пясчынку зрабіць зіхатлівым серафімам чысціні, высакароднасці і любові? хіба я не Усемагутны?. І калі мне падабаецца пакідаць гэтых цудоўных істот у пустэчы і аддаю перавагу беднаму каханню твайго сэрца, хіба я не гаспадар свайго кахання? Сын мой, дазволь мне кахаць цябе, я хачу тваё сэрца. Вядома, я хачу з часам змяніць цябе, але пакуль я люблю цябе такім, які ты ёсць... і хачу, каб ты зрабіў тое ж самае; Я хачу бачыць, як каханне падымаецца з трушчоб няшчасця. Люблю нават тваю слабасць у табе, люблю любоў бедных і няшчасных; Я хачу, каб з лахманоў пастаянна ўздымаўся вялікі крык: «Езу, я люблю Цябе». Я хачу толькі песні твайго сэрца, Мне не патрэбна ні твая навука, ні твой талент. Для мяне важна толькі адно — бачыць, як ты працуеш з любоўю. Я жадаю не вашых цнотаў; калі б вы далі сабе што-небудзь, вы настолькі слабыя, што яны падсілкавалі б вашу самапавагу; не турбуйцеся аб гэтым. Я мог прызначыць табе вялікія справы; не, ты будзеш бескарысным слугою; Я нават забяру ў цябе тое нямногае, што ў цябе ёсць… бо я стварыў цябе толькі для кахання. Сёння я стаю ля дзвярэй твайго сэрца, як жабрак, Я Кароль каралёў! Стукаю і чакаю; паспяшайцеся адкрыць мяне. Не прывязвайце сваю пакуту; калі б вы дасканала ведалі сваю нястачу, вы б памерлі ад болю. Мне было б балюча ў сэрцы, калі б я ўбачыў, што ты сумняваешся ўва мне і не маеш упэўненасці. Я хачу, каб ты думаў пра мяне кожную гадзіну дня і ночы; Жадаю, каб ты рабіў нават самае нязначнае дзеянне толькі дзеля кахання. Я разлічваю на тое, што ты дасі мне радасць… Не турбуйся аб тым, што не валодаеш цнотамі: Я аддам табе свае. Калі вам давядзецца пакутаваць, я дам вам сілы. Ты даў мне каханне, я дам табе здольнасць кахаць звыш таго, пра што ты можаш марыць… Але памятай… любі мяне такім, які ты ёсць… Я даў табе сваю Маці; ён робіць праход, ён робіць усё прайсці ад свайго так чыстага Сэрца. Што б ні здарылася, не чакай, каб быць святым, каб адмовіцца ад кахання, ты ніколі не пакахаеш мяне… Ідзі…»