Хадзіць кожны дзень з верай: сапраўдны сэнс жыцця

Сёння мы ўсведамляем, што любоў да бліжняга знікае з сэрца чалавека і грэх становіцца абсалютным гаспадаром. Мы ведаем моц гвалту, моц ілюзіі, моц масавых маніпуляцый, моц зброі; сёння намі маніпулююць і часам прыцягваюць людзей, якія прымушаюць нас верыць усяму, што яны кажуць.
Мы жадаем нашай незалежнасці ад Бога і не заўважаем, што наша жыццё становіцца пазбаўленым сумлення, важнага прынцыпу, які дазваляе нам дзейнічаць, цэнячы справядлівасць і сумленнасць.

Нішто не парушае чалавечую прыстойнасць, нават падман фактаў, усё здаецца нам чыстым і сумленным. Нас атачаюць бескарысныя навіны і рэаліці-шоу, якія хочуць атрымаць вядомасць і лёгкія грошы, таму доказ. Вядомасць усё больш і больш штурхае чалавека да граху (а гэта адчужэнне ад Бога) і бунту; там, дзе чалавек хоча быць у цэнтры свайго жыцця, Бог выключаны, а таксама яго бліжні. Нават у рэлігійнай сферы паняцце граху стала абстрактным. Надзеі і чаканні грунтуюцца толькі на гэтым жыцці, а гэта азначае, што свет жыве ў роспачы, без надзеі, агорнуты душэўнай пакутай. Такім чынам Бог становіцца нязручнай фігурай, бо чалавек хоча быць у цэнтры свайго жыцця. Чалавецтва руйнуецца, і гэта прымушае нас зразумець, наколькі мы бездапаможныя. Балюча бачыць, колькі людзей наўмысна працягваюць грашыць, таму што іх чаканні адносяцца толькі да гэтага жыцця.

Безумоўна, цяжка быць сапраўдным вернікам у наш час, але мы павінны памятаць, што любое маўчанне з боку вернікаў азначае саромецца Евангелля; і калі ў кожнага з нас ёсць заданне, мы павінны працягваць яго выконваць, таму што мы людзі, свабодныя любіць і служыць Хрысту, нягледзячы на ​​нягоды і нявер'е свету. Праца над сабой з верай - гэта штодзённае падарожжа, якое паляпшае стан свядомасці, прымушаючы нас з кожным днём усё больш усведамляць сваю сапраўдную прыроду, а разам з ёй і сэнс жыцця