Адданасць Найсвяцейшаму Сэрцу кожны дзень: малітва 23 снежня

Любоў Сэрца Езуса, запалі маё сэрца.

Дабрачыннасць Сэрца Езуса, распаўсюдзілася ў маім сэрцы.

Сіла Сэрца Езуса, падтрымай маё сэрца.

Міласэрнасць Сэрца Езуса, зрабі маё сэрца мілым.

Цярпенне Сэрца Езуса, не стамляй майго сэрца.

Валадарства Сэрца Езуса, пасяліцеся ў маім сэрцы.

Мудрасць Сэрца Езуса, навучы маё сэрца.

УЛАДЫ СЭРЦА
1 Я дам ім усе ласкі, неабходныя для іх дзяржавы.

2 Я ўкладу спакой у іх сем’ях.

3 Я суцяшаю іх ва ўсіх пакутах іхніх.

4 Я буду іх бяспечным прытулкам у жыцці і асабліва ў момант смерці.

5. Я буду распаўсюджваць самыя багатыя дабраславеньні ва ўсіх іх пачынаньнях.

6 Грэшныя знойдуць у маім сэрцы крыніцу і акіян міласэрнасці.

7 Душэўныя душы стануць гарачымі.

8 гарачых душ хутка падымецца да вялікай дасканаласці.

9 Я дабраслаўляю дамы, дзе будзе выкрыта і ўшанавана выява майго Найсвяцейшага Сэрца

10 Я дам святарам дар, каб варушыць самыя цвёрдыя сэрцы.

11 Людзі, якія распаўсюджваюць гэтую маю адданасць, будуць мець сваё імя, напісанае ў маім Сэрцы, і яно ніколі не будзе адменена.

12 Усім тым, хто будзе мець зносіны на працягу дзевяці месяцаў запар у першую пятніцу кожнага месяца, я абяцаю ласку канчатковага пакаяння; яны не памруць у маім няшчасце, але атрымаюць святыя розумы, і маё Сэрца стане іх бяспечным прытулкам у той надзвычайны момант.

КАМЕНТАР ДЗЯТЫЙ ПРАМЫ
"Я БЛАГАЧАЮ ДОМУ, НА ЯКІ ВЫБЫЦЬ МАЯ СВЯТАЯ СЭРЦА, ЯКАЯ ВЫКЛЮЧЭННЯ І ПАКЛАДАНАЯ".

У гэтым дзявятым абяцанні Ісус агаляе ўсю сваю адчувальную любоў, гэтак жа, як кожны з нас рухаецца, бачачы захаваны ўласны вобраз. Калі чалавек, якога мы любім, адкрывае свой кашалёк перад вачыма і з усмешкай паказвае нам фотаздымак, які ён раўніва ахоўвае на сэрцы, мы адчуваем яго слодыч глыбока ўніз; але мы адчуваем сябе яшчэ больш узятай такой пяшчотай, калі бачым свой вобраз у самым бачным куце дома і з вялікай асцярогай захоўваем нашых блізкіх. Такім чынам, Езус. Ён настолькі настойвае на "асаблівай асалодзе", якую ён адчувае, бачачы ўласны вобраз, які падвяргаецца ўздзеянню, што прымушае задумацца пра псіхалогію падлеткаў, якія лягчэй дазваляюць сабе рухацца з дапамогай далікатных выразаў пяшчоты і турботы. Калі мы думаем, што Ісус хацеў узяць чалавецтва ў поўным аб'ёме, акрамя граху, мы больш не здзіўляемся, і сапраўды мы лічым цалкам натуральным, што ўсе нюансы чалавечай адчувальнасці ў іх вялікім дыяпазоне і ў максімальнай інтэнсіўнасці сінтэзавана ў тым боскім Сэрцы, якое далікатнейшае за сэрца маці, далікатнейшым за сэрца сястры, больш пякучым, чым сэрца нявесты, прасцейшым, чым сэрца дзіцяці, больш зяця, чым сэрцы героя.

Аднак трэба адразу ж дадаць, што Ісус так хоча бачыць вобраз Найсвяцейшага Сэрца, які падвяргаецца грамадскаму ўшанаванню, не толькі таму, што гэты дэлікатэс часткова задавальняе яго інтымную патрэбу ў клопаце і ўвазе, але перш за ўсё таму, што Яго сэрцам пранізана каханне хоча ўразіць уяўленне і, праз уяўленне, перамагчы грэшніка, які глядзіць на вобраз, і прабіць пачуцці.

«Ён паабяцаў уразіць сваю любоў у сэрцах усіх, хто будзе мець гэты вобраз, і знішчыць кожны нерэгуляваны рух у іх».

Мы вітаем гэтае жаданне Ісуса як акт любові і гонару, каб Ён захаваў нас у любові Яго Сэрца.