Адданасць Боскай ласцы: гісторыя, якая набліжае вас да Госпада!

Не дзіва, што Боская ласка бачна спачыла на гэтым руплівым маладым манахе, які перапоўнены любоўю Хрыстовай і ніколі не пакаяўся ў сваёй працы і ўчынках. Ужо развіднела, а цэнтральны касцёл быў яшчэ зачынены. У адным куце манах Мікіта чакаў, пакуль загучаць званы і адчыніцца царква. Пасля яго ў нартэкс увайшоў стары манах Дзіма, былы рускі афіцэр, якому было каля дзевяноста гадоў; ён быў вялікім аскетам і таемным святым. Нікога не бачачы, стары чалавек падумаў, што застаўся адзін, і пачаў чыніць вялікія метанойі і маліцца перад зачыненымі дзвярыма нефа.

Благадаць Боская вылілася ад прападобнага старца Дзімы і вылілася на юнага Мікіту, які тады быў гатовы прыняць яе. Пачуцці, якія ахапілі юнака, немагчыма апісаць. Пасьля Сьвятой Літургіі і Сьвятога Прычасьця малады манах Мікіта так узрадаваўся, што, ідучы ў свой скіт, разьвёўшы рукі, усклікнуў: «Слава Табе, Божа! Слава Табе, Божа! Слава Табе, Божа! «

Пасля наведвання Божай ласкі ў душэўных і фізічных асаблівасцях маладога манаха Мікіты адбылося карэннае змяненне. Тая змена прыйшла з правай рукі Усявышняга. Ён апрануўся ў сілу звыш і набыў звышнатуральныя дары ласкі. Першы знак прысутнасці дароў ласкі з'явіўся, калі ён здалёк «убачыў» сваіх старцаў, якія вярталіся здалёк. 

Ён «бачыў» іх там, дзе яны былі, нават калі яны былі недаступныя чалавечаму воку. Ён прызнаўся ў гэтым бацьку, які параіў яму быць асцярожным і нікому не казаць. Мікіта выконваў гэтыя прапановы, пакуль не атрымаў іншы загад. За гэтым падарункам рушылі ўслед і іншыя. Яго пачуцці сталі адчувальнымі да неспасціжнай ступені, а чалавечыя сілы развіліся да крайнасці.