Адданасць Мадоне Сіракузскай: паведамленне пра слёзы Марыі

Ці зразумеюць людзі таемную мову гэтых слёз?» — пытаўся Папа Пій XII у радыёпасланні 1954 г.), як у Бернадэты ў Лурдзе (1830), як у Францыска, Жасінты і Люцыі ў Фаціме (1846), як у Марыеты ў Банье (1858). Слёзы - гэта апошняе слова, калі ўжо няма слоў. Слёзы Марыі - знак мацярынскай любові і ўдзелу Маці ў справах дзяцей. Хто любіць, падзяліцца. Слёзы — гэта выраз пачуццяў Бога да нас: пасланне Бога чалавецтву. Настойлівае запрашэнне да навяртання сэрцаў і малітвы, скіраванае да нас Марыяй у сваіх аб’яўленнях, яшчэ раз пацвярджаецца нам праз ціхую, але красамоўную мову слёз, пралітых у Сіракузах. Марыя плакала са сціплай крэйдавай карціны; у цэнтры горада Сіракузы; у доме каля царквы хрысціян веры евангельскай; у вельмі сціплым доме, дзе жыве маладая сям'я; пра маці, якая чакае першынца і пакутуе ад таксікозу цяжарнасці. Для нас сёння ўсё гэта не можа быць бессэнсоўным... З выбару Марыі, каб паказаць нам свае слёзы, відаць чулае пасланне Маці аб падтрымцы і заахвочванні: Яна пакутуе і змагаецца разам з тымі, хто пакутуе і змагаецца, каб абараніць каштоўнасць сям’і, недатыкальнасць жыцця, культура істотнасці, пачуццё Трансцэндэнтнага перад абліччам пануючага матэрыялізму, каштоўнасць адзінства. Марыя сваімі слязамі настаўляе нас, вядзе, падбадзёрвае, суцяшае

маленьне

Маці Божая ад слёз, мы маем патрэбу ў табе: святло, якое выпраменьвае з тваіх вачэй, суцяшэнне, якое выпраменьвае тваё сэрца, мір, які ты Каралева. Упэўнена мы даверым вам свае патрэбы: нашы болі, таму што вы супакойваеце іх, нашы целы, таму што вы іх вылечваеце, нашы сэрцы, таму што вы навяртаеце іх, нашы душы, таму што вы накіроўваеце іх да выратавання. Божая Маці, злучы Твае слёзы з нашымі, каб Твой боскі Сын дараваў нам ласку ... (каб выказаць), што з такім вялікім імпэтам мы просім Цябе. О Маці любові, болю і міласэрнасці,
памілуй нас.