Адданасць дзякуй: пагарда да сябе перад Богам

Пагарда да вачэй Бога

СЛОВЫ ДЫСКІПЛА Я адважваюся гаварыць з Госпадам маім, я пыл і попел (Быт 18,27). Калі б я больш цаніў сябе, чым я, вось, Госпадзе, стаў супраць мяне, і мае беззаконні сведчаць праўду: я не магу супярэчыць табе. Калі я, з іншага боку, мяне прыніжаю і звожу ні да чаго, ускладаючы ўсялякую самаацэнку і зводзячы сябе да пылу, як я ёсць на самой справе, ваша мілата будзе мне карысная, і ваша святло будзе блізка да майго сэрца. Такім чынам, любое самалюбства, якое, як бы яно ні было мала, застанецца ў бездані майго небыцця і назаўсёды знікне. У той бездані ты мне адкрываеш сябе: які я, які я быў і як далёка ўпаў, бо я нічога і не зразумеў. Калі я пакінуты сам, вось я, я нішто, толькі слабасць. Але калі раптам ты зірнеш на мяне, я хутка стаў моцным і поўным новай радасці. І гэта сапраўды дзівосная рэч, што такім чынам я раптам мяне падымаю і з любоўю вітаю ў вашых абдымках, якія, з маёй уласнай вагі, заўсёды цягнулі ўніз. Гэта праца вашай любові, якая без маёй заслугі перашкаджае мне і дапамагае мне ў такой колькасці цяжкасцей; што таксама папярэджвае мяне аб сур'ёзнай небяспецы і разрывае мяне, па праўдзе кажучы, ад незлічоных нячысцікаў. Вядома, кахаючы сябе ў бязладдзі, я губляюся; замест таго, каб шукаць Цябе ў адзіноце і любіць Цябе з адкрытай любоўю, я знайшоў цябе і я адначасова: ад гэтай любові мяне цягнула яшчэ больш глыбока вярнуцца ў маё небыццё. Ты, мілая, дзякуй за маю заслугу і больш, чым я адважуся спадзявацца ці пытацца. Будзь дабраславёны, Божа мой, бо, хоць я ня варты тваёй прыхільнасці, твая шчодрасць і бязмежная дабро ніколі не перастануць прыносіць карысці нават няўдзячным і тым, хто адышоў ад цябе. Дазвольце нам вярнуцца да Цябе, каб мы былі ўдзячныя, пакорныя і адданыя; Сапраўды, вы адзін наш выратаванне, наша цнота, наша крэпасць.