Практычная адданасць дню: запал да Ісуса

Наказ Езуса падштурхоўвае нас да запалу, загадвае любіць Яго ўсім сэрцам, усёю душою, усёю моцаю (Мц 22, 37); Ён кажа нам: будзьце не толькі святымі, але дасканалымі (Мц 5, 48); загадвае нам выкалоць вока, прынесці ў ахвяру руку ці нагу, калі нас пакрыўдзіць (Мц 18, 8); адмовіцца ад усяго (Лк 14, 33), а не крыўдзіць яго. Як падпарадкоўвацца яму без вялікай жарсці?

Сцісласць жыцця навязвае нам запал. Калі б нам было даравана доўгае жыццё патрыярхаў, калі б мы лічылі гады стагоддзямі, магчыма, павольнасць і затрымка ў служэнні Богу былі б больш вартыя апраўдання; але што такое жыццё чалавека? Як ён уцякае! Няўжо вы не разумееце, што старасць ужо набліжаецца? Смерць за дзвярыма... Бывай, жаданні, волі, праекты... усё бескарысна для шчаслівай вечнасці.

Прыклад іншых павінен падштурхоўваць нас да запалу. Чаго не робяць тыя людзі, якія карыстаюцца рэпутацыяй святасці? Яны прысвячаюць сябе добрым справам з такім запалам і такой палкай руплівасцю, што нашы хваленыя цноты бляднеюць у параўнанні з імі. Калі тады параўнаць сябе з благаслаўлёным Себасцьяна Вальфрэ, які, ужо васьмідзесяцігадовы, усё яшчэ працуе і спажывае сябе на карысць іншых, стаў ахвярай свайго запалу…; якое для вас знявага!

ПРАКТЫКА. - Правядзіце ўвесь дзень з пафасам ... Паўтарайце часта: о Блаславёны Себасцьяна Вальфрэ, здабудзь свой запал для мяне.