Практычная адданасць дню: імітацыя дабрачыннасці вешчуноў

Каханне было матывам іх падарожжа. Убачыўшы зорку як вястуна народжанага Караля, яны адчулі подых любові, якая распаліла іх шукаць яго, пакланяцца яму, любіць яго, і яны адразу разышліся. Нягледзячы на ​​тое, што Бог нябачны, усе стварэнні дыхаюць любоўю да Бога; неба, травы, кветкі, — піша святы Аўгустын, — скажы мне любіць Цябе, Божа; сэрца, задаволенае толькі Богам, запрашае нас, падштурхоўвае нас любіць Яго, і як мы ведаем, як падняцца ад стварэнняў да Творцы? Sursum corda: падымайце вашыя сэрцы.

Каханне было канцом іх шляху. Інтарэс, гонар, славалюбства, самалюбства не вялі іх у хаціну; але таемная і гарачая любоў да Бога.Навошта ты створаны? Пазнаваць і любіць Бога.– Дзеля чаго табе дадзена жыццё? Любіць і служыць Богу.– Што чакае цябе на нябёсах? Авалоданне любоўю да Бога.– І ты робіш мяне Богам? На якія ахвяры вы ідзяце дзеля любові да Бога?

Пяшчота кахання ў вешчуноў. Хто ведае, як паўтарыць ля ног дзіцятка Езуса выбухі, ахвяраванні, абяцанні, пасвячэнні вешчуноў? І хто можа паўтарыць ласкі, суцяшэнні, атрыманыя ад Езуса? Многія скардзяцца на недахоп духоўнай салодкасці, але дзе нашыя ахвяры і заслугі, каб іх атрымаць? Езус суцешыў вешчуноў толькі ў канцы падарожжа, а што мы чакаем? каб адказаць неадкладна і без ахвяр?

ПРАКТЫКА. – Прамаўляючы тры «Ойча нашы» і «Вітай» у гонар вешчуноў, прасі іх здабыць табе іскру любові да Бога, які для цябе стаў дзіцём.