Практычная адданасць дню: малітва

Хто моліцца, той збаўлены. Гэта ўжо не тое, што малітвы дастаткова без правільнай інтэнцыі, без сакрамэнтаў, без добрых спраў, не; але досьвед даказвае, што душа, хоць і грэшная, бязвольная, збітая з дабру, калі захоўвае звычку маліцца, рана ці позна навяртаецца і збаўляецца. Адсюль настойлівы выказ святога Альфонса; Тыя, хто моліцца, збаўлены; адсюль хітрыкі д'ябла, які, каб пазбавіцца ад зла, спачатку пазбаўляе яго малітвы. Будзьце асцярожныя, ніколі не спыняйце маліцца.

Тыя, хто не моліцца, не збаўлены. Цуд, безумоўна, можа навярнуць нават самых вялікіх грэшнікаў; але Гасподзь не багаты цудамі; і ніхто не можа прэтэндаваць на іх. Але, маючы столькі спакусаў, сярод столькіх небяспек, такія няздольныя чыніць дабро, такія слабыя на кожны ўдар запалу, як мы можам супрацьстаяць, як перамагчы, як выратаваць сябе? Святы Альфонс пісаў: «Калі ты перастанеш маліцца, твая асуджанасць будзе дакладная». — Хто не моліцца, той пракляты! Вось добры знак, незалежна ад таго, выратуецеся вы ці не: малітва.

Наказ Езуса У Евангеллі вы вельмі часта сустракаеце запрашэнне і наказ маліцца: «Прасіце, і будзе вам дадзена; шукайце, і знойдзеце; стукайцеся, і адчыняць вам; хто просіць, той атрымлівае, а хто шукае, знаходзіць; заўсёды трэба маліцца і ніколі не стамляцца; чувайце і маліцеся, каб не паддацца спакусе; чаго хочаш, прасі, і будзе табе». Але з якой мэтай такая настойлівасць Езуса, калі для выратавання не трэба маліцца? А ты молішся? Колькі ты молішся? Як ты молішся?

ПРАКТЫКА. — Заўсёды прамаўляй малітвы раніцай і ўвечары. У спакусах заклікай Божую дапамогу.