Практычная адданасць: хлеб штодзённы, асвячэнне працы

Хлеб сённяшні. Каб зняць празмерную заклапочанасць будучыняй, страх перад заўтрашнім днём, страх перад тым, што вам не хапае неабходнага, Бог загадвае вам прасіць хлеба кожны дзень, аддаючы сябе таму, што трэба ў будучыні. Дастаткова на кожны дзень свайго болю. Хто можа сказаць вам, ці застанецеся вы жывымі заўтра? Вы добра ведаеце, што вы - пыл, які развее подых ветру. Таму вы прасіце душы, як цела, рэчывы?

Наш хлеб. Вы просіце не сваіх, а нашых. які намякае на хрысціянскае братэрства; ды ён просіць хлеба для ўсіх; і, калі Гасподзь багаты на багатых, ён павінен памятаць, што хлеб не ягоны, а наш, то абавязак дзяліцца ім з бедным. Мы просім наш хлеб, а не рэчы іншых, якіх так шмат жадаюць і шукаюць! ТАК ён просіць хлеба, а не раскошы, не пачуццёвасці, не злоўжывання Божымі дарамі. Хіба вы не скардзіцеся на свой стан? Хіба я не зайздросціў іншым?

Хлеб надзённы, але з працай. Багацце не забаронена, але напад на іх. Вы абавязаны працаваць, не чакаючы непатрэбных цудаў; але, калі вы зрабілі ўсё магчымае, чаму б вам не спадзявацца на Провід? Ці хапала яўрэям аднойчы маны ў 40 гадоў пустыні? Колькі ўпэўненасці праяўляе Бог, які для цела і душы адказвае яму ва ўсім, просячы толькі сёння, што неабходна! У вас ёсць такая ўпэўненасць?

ПРАКТЫКА. - Навучыцеся жыць за дзень; не бяздзейнічаць; у астатнім: Божа мой.