Божая міласэрнасць: думка святой Фаўстыны ад 17 жніўня

2. Хвалі ласкі. — Езус да Марыі Фаўстыны: «У пакорным сэрцы ласка маёй дапамогі не прымусіць сябе чакаць. Хвалі маёй ласкі ўрываюцца ў душы пакорных. Гордыя застаюцца няшчаснымі».

3. Я прыніжаюся і заклікаю майго Госпада. — Езу, бываюць моманты, калі я не адчуваю высокіх думак і душы не хапае ўсялякага імпэту. Я цярпліва пераношу сябе і прызнаю, што такі стан з'яўляецца меркай таго, хто я ёсць на самой справе. Дабро, якое я маю, паходзіць ад Божай міласэрнасці. У такім выпадку я ўпакорваюся і прашу, о мой Пане, Тваёй дапамогі.

4. Пакора, прыгожая кветка. — О пакора, велізарная кветка, мала душ валодаюць табой! Можа, таму, што ты такая прыгожая і, у той жа час, так цяжка заваяваць? Бог радуецца пакоры. На сціплую душу Ён адкрывае нябёсы і пасылае мора ласкі. Бог ні ў чым не адмаўляе такой душы. Такім чынам яна становіцца ўсемагутнай і ўплывае на лёс усяго свету. Чым больш яна прыніжае сябе, тым больш Бог схіляецца над ёю, атуляе сваёй ласкай, суправаджае яе ва ўсе хвіліны жыцця. О пакора, пусці свае карані ў маю істоту.

Вера і вернасць

5. Салдат, які вяртаўся з поля бою. — Тое, што зроблена з любові, — не дробязь. Я ведаю, што не веліч працы, а веліч намаганняў будзе ўзнагароджана Богам.Калі чалавек слабы і хворы, ён прыкладае пастаянныя намаганні, каб зрабіць тое, што звычайна робяць усе астатнія. Аднак не заўсёды яму ўдаецца гэта разабрацца. Мой дзень пачынаецца з бойкі і заканчваецца бойкай. Калі ўвечары кладуся спаць, адчуваю сябе салдатам, які вярнуўся з поля бою.

6. Жывая вера. — Я стаяў на каленях перад Езусам, выстаўленым у манстранцыі для адарацыі. Раптам я ўбачыў яго жывы і светлы твар. Ён сказаў мне: «Тое, што вы бачыце тут перад сабой, прысутнічае ў душах праз веру. Хаця ў Гостыі я здаюся нежывым, насамрэч я знаходжу сябе ў ёй цалкам жывым, але каб я мог дзейнічаць у душы, яна павінна валодаць такой жа жывой верай, як я жывы ўнутры Гостыі».

7. Асвечаны інтэлект. — Хаця ўзбагачэнне веры прыходзіць да мяне ўжо са слова Касцёла, ёсць шмат ласкаў, якія Ты, Езу, удзяляеш толькі малітве. Таму, Езу, прашу ў Цябе ласкі разважання і, злучанага з гэтым, розуму, асветленага верай.

8. У духу веры. — Я хачу жыць духам веры. Я прымаю ўсё, што можа са мной здарыцца, таму што пасылае гэта воля Бога са сваёй любоўю, якая прагне майго шчасця. Таму я буду прымаць усё, што паслаў мне Бог, не кіруючыся натуральным бунтам майго цела і падахвочваннямі самалюбства.

9. Перад любым рашэннем. — Перш чым прыняць якое-небудзь рашэнне, я паразважаю пра сувязь гэтага рашэння з вечным жыццём. Паспрабую зразумець галоўны матыў, які падштурхоўвае мяне да дзеяння: ці сапраўды гэта хвала Божая, ці нейкае духоўнае дабро маёй ці іншых душ. Калі маё сэрца адкажа, што гэта так, я буду цвёрда дзейнічаць у гэтым кірунку. Пакуль пэўны выбар падабаецца Богу, мне не трэба звяртаць увагу на ахвяры. Калі я разумею, што ў гэтым дзеянні няма нічога з таго, што я сказаў вышэй, я паспрабую сублімаваць гэта праз намер. Аднак калі я зразумею, што ў ім знаходзіцца мая самапавага, я здушу яе ў корані.

10. Вялікі, моцны, востры. — Езу, дай мне вялікі розум, толькі каб я мог лепш пазнаць Цябе. Дай мне моцны інтэлект, які дазваляе мне ведаць нават самыя высокія боскія рэчы. Дай мне востры розум, каб я ведаў Тваю боскую сутнасць і Тваё інтымнае трынітарнае жыццё.