Даверся Богу: парады ад святой Фаўстыны

1. Яго інтарэсы - мае. Езус сказаў мне: «У кожнай душы Я раблю справу Маёй міласэрнасці. Хто спадзяецца на гэта, не загіне, бо ўсе ягоныя інтарэсы — мае».
Раптам Езус пачаў скардзіцца мне на недавер, які ён сустрэў у самых дарагіх душах: «Што мяне баліць, дык гэта іх недавер да мяне пасля таго, як яны зрабілі памылку. Калі б яны яшчэ не зведалі бязмежнай дабрыні майго сэрца, гэта б мне менш балела».

2. Адсутнасць даверу. «Я збіраўся пакінуць Вільню. Адна з манашак, ужо пажылая, сказала мне, што доўга пакутавала, бо была пераканана, што дрэнна паспавядалася, і сумнявалася, што Езус дараваў ёй. Дарэмна спаведнікі заклікалі яе мець веру і заставацца ў супакоі. Гаворачы са мной, манашка настойвала так: «Я ведаю, што Езус мае справу непасрэдна з табой, сястра; таму спытай яго, ці прымае ён мае прызнанні і ці магу я сказаць, што мне даравана». Я яму абяцала. У той жа вечар я пачуў гэтыя словы: «Скажы ёй, што яе недавер баліць мне больш, чым яе грахі».

3. Пыл у душы. - Сёння позірк Госпада пранізаў мяне, як бліскавіца маланкі. Я спазнаў нават самы дробны пыл, які пакрывае маю душу, і, цалкам убачыўшы нікчэмнасць, якой я з'яўляюся, упаў на калені і прасіў у Бога прабачэння з велізарным даверам да Яго бясконцай міласэрнасці. Веданне пылу, які пакрывае маю душу, не знеахвочвае мяне і не аддаляе мяне ад Госпада; гэта абуджае ўва мне большую любоў і бязмежны давер. Боскія прамяні, асвятлі патаемныя глыбіні майго сэрца, каб я дасягнуў найвялікшай чысціні намераў і даверу міласэрнасці, вобразам якой ты з’яўляешся.

4. Я хачу даверу маіх стварэнняў. — «Я хачу, каб кожная душа спазнала маю дабрыню. Я хачу даверу маіх стварэнняў. Заахвочвай душы адкрыць увесь свой давер Маёй міласэрнасці. Слабая і грэшная душа не баіцца наблізіцца да мяне, бо калі б у яе было больш грахоў, чым пясчынак на зямлі, усе яны знікнуць у бясконцай бездані майго прабачэння».

5. У віры міласэрнасці. Аднойчы Езус сказаў мне: «У момант тваёй смерці Я буду так блізка да цябе, як ты быў да мяне ў сваім жыцці». Давер, які абудзіўся ўва мне пры гэтых словах, узрос настолькі, што нават калі б я меў на сваім сумленні грахі ўсяго свету і, акрамя таго, грахі ўсіх праклятых душ, я не мог бы сумнявацца ў дабрыні Бога, але, без усялякіх праблем я б кінуўся ў вір вечнай міласэрнасці і з разбітым сэрцам цалкам аддаўся б Божай волі, якой з'яўляецца сама міласэрнасць.

6. Нічога новага пад сонцам. — Нічога новага пад сонцам не бывае, Госпадзе, без Тваёй волі. Будзь дабраславёны за ўсё, што ты мне пасылаеш. Я не магу пранікнуць у Твае таямніцы пра мяне, але, спадзяючыся толькі на Тваю дабрыню, я набліжаю вусны мае да келіха, які Ты мне прапануеш. Езу, давяраю Табе!

7. Хто можа вымераць маю чыстую дабрыню? — Езус гаворыць: «Мая міласэрнасць большая за пакуты вашыя і ўсяго свету. Хто можа вымераць маю чыстую дабрыню? Дзеля цябе я хацеў, каб маё сэрца было пранзана дзідай, для цябе я адкрыў гэтую крыніцу міласэрнасці. Прыходзьце, чэрпайце такую ​​вясну з ёмістасцю даверу. Калі ласка, дай мне сваю пакуту: я напоўню цябе скарбамі ласкі».

8. Шлях, усыпаны цернямі. — Езу мой, нішто не зможа адняць ад маіх ідэалаў, што тое ж самае, што сказаць любові, якую я нясу табе. Я не баюся ісці наперад, нават калі мой шлях усыпаны цернямі, нават калі град пераследаў абрынецца на маю галаву, нават калі я застануся без сяброў і ўсё змаўляецца супраць мяне, нават калі ў мяне ёсць сутыкнуцца з усім гэтым у адзіноце. Захоўваючы ўнутраны спакой, Божа, я спадзяваўся б выключна на Тваю міласэрнасць. Я ведаю, што такі давер ніколі не будзе расчараваны.

9. На вачах часу. З трапятаннем і страхам гляджу ў вочы перада мной час. З набліжэннем новага дня я баюся жыцця. Езус вызваляе мяне ад страху, адкрываючы мне веліч хвалы, якую я змагу аддаць Яму, калі буду клапаціцца аб гэтай справе Яго міласэрнасці. Калі Езус дасць мне неабходную дзёрзкасць, я скончу ўсё ў Яго імя. Мая задача — абудзіць у душах кожнага давер да Пана.

10. Глыбокі позірк Езуса — Езус глядзіць на мяне. Глыбокі позірк Езуса надае мне адвагі і ўпэўненасці. Я ведаю, што выканаю тое, пра што ты просіш, нягледзячы на ​​непераадольныя цяжкасці, якія паўстаюць перада мною. Я набываю цудоўнае перакананне, што Бог са мной і што з Ім я магу ўсё. Усе сілы свету і д'ябла пагінуць перад усемагутнасцю яго імя. Божа, мой адзіны Правадыр, я верна аддаю сябе ў Твае рукі, і Ты будзеш кіраваць мной паводле Тваіх планаў.

11. Чаго ты баішся? Ісус сказаў мне: «Чаго ты баішся? Аднак нават пры гэтым, дачка мая, для мяне ўжо вялікая радасць, калі ты прыходзіш даверыць мне свае страхі. Заўсёды размаўляй са мной так, як ты, размаўляй са мной пра ўсё сваёй звычайнай чалавечай мовай. Я вас разумею, бо я Бог і чалавек. Бываюць у жыцці моманты, калі душа не можа знайсці супакою, акрамя як пагрузіцца ў малітву. Жадаю, каб душы ў такія хвіліны ўмелі маліцца з настойлівасцю. Для іх гэта мае вырашальнае значэньне”.