ГЛЯДЗІЦЬ ЗВЯЗКУ, ЗВАННЕМ У МАРЫ

Хто б ты ні быў,
што ў плыні гэтага часу вы разумееце, што,
больш, чым хадзіць па зямлі,
ты нібы хістаешся між навальніц і навальніц,
не адрывай вачэй ад бляску гэтай зоркі,

калі вы не хочаце, каб вас захліснула навальніца!
Калі вас кідаюць хвалі гонару,

славалюбства, паклёпу, рэўнасці,
глядзі на зорку, заклікай Марыю.
Ці гнеў, ці прагнасць, ці ліслівасць плоці

яны пахіснулі карабель тваёй душы, паглядзі на Марыю.
Калі вас турбуе велізарнасць грахоў,
калі збянтэжаны нягоднасцю сумлення,
цябе пачынае паглынаць бездань смутку

і з бездані адчаю думай пра Марыю.
Не пакідай вуснаў тваіх і сэрца твайго,
і атрымаць дапамогу ад яго малітвы,
не забывайце прыклад свайго жыцця.
За ёю не згубішся,
молячыся да яе, вы не можаце адчайвацца.
Калі яна трымае цябе, ты не ўпадзеш,
калі яна абараняе вас, не паддавайцеся страху,
калі яна табе спрыяльная, дасягні мэты.

(Святы Бернард Клервоскі)