Кроў, пралітая Хрыстом: кроў спакою
Мір — самае гарачае імкненне людзей, таму Езус, прыйшоўшы ў свет, прынёс яго ў дар людзям добрай волі і сам назваў сябе: Князь міру, мірны і лагодны Валадар, які Крывёю свайго крыжа супакоіў як тое, што на зямлі, так і тое, што ў небе. Пасля Уваскрасення Ён з'явіўся сваім вучням і прывітаў іх: «Мір вам». Але каб прадэманстраваць, якой цаной ён атрымаў мір, ён паказаў свае яшчэ крывацечныя раны. Езус здабыў нам супакой сваёй Крывёю: супакой Хрыста ў Крыві Хрыста! Такім чынам, удалечыні ад Хрыста не можа быць сапраўднага міру. На зямлі мірна цячэ або Ягоная Кроў, або людзей у братазабойчай барацьбе. Гісторыя чалавецтва - гэта чарада крывавых войнаў. Дарэмна Бог у самыя цяжкія перыяды, пранікнёны літасцю, пасылаў вялікіх апосталаў міру і міласэрнасці, каб яны нагадвалі людзям, што, калі Хрыстос быў забіты, Яго Крыві дастаткова і не трэба праліваць чалавечую. Іх не слухалі, але пераследавалі і часта забівалі. Страшэнны Божы прысуд тым, хто пралівае кроў бліжніх: «Хто пралье кроў чалавечую, пральецца кроў яго, таму што чалавек створаны па вобразу Божаму» (Друг.). Таму спынім нянавісць і войны, збярэмся вакол Крыжа, сцяга міру, паклічам прыход Валадарства Хрыста ва ўсе сэрцы, і настане вечная эра спакою і дабрабыту. жн.
ПРЫКЛАД: У 1921 годзе ў Пізе па палітычных прычынах адбылася сур'ёзная крывавая падзея. Забіты малады чалавек, і расчулены натоўп суправаджаў яго труну на могілкі. За труной бацькі плакалі ад жаху. Афіцыйны спікер завяршыў сваю прамову так: «Перад Укрыжаваннем клянемся адпомсціць за яго! ». Пры гэтых словах бацька загінулага падняўся і сарваным ад рыданняў голасам усклікнуў: «Не! мой сын - апошняя ахвяра нянавісці. Мір! Перад Укрыжаваннем мы прысягаем заключыць мір паміж намі і любіць адзін аднаго». Так, мір! Колькі злачынстваў страсці ці, што называецца, гонару! Колькі злачынстваў за рабаванні, подлыя інтарэсы і помсту! Колькі злачынстваў у імя палітычнай ідэі! Чалавечае жыццё святое, і толькі Бог, які даў яго нам, мае права, калі паверыць, паклікаць нас да сябе. Ніхто не падманвае сябе тым, што ён спакойны са сваім сумленнем, калі, хоць і вінаваты, удаецца дамагчыся апраўдання людскіх судоў. Сапраўдная справядлівасць, якую нельга ні памыліцца, ні купіць, належыць Богу.
ПРАПАНОВА: Я буду імкнуцца ўнесці свой уклад у супакаенне душ, пазбягаючы распальвання рознагалоссяў і нянавісці.
ЯКУЛЯЦЫЯ: Баранку Божы, які бярэш на сябе грахі свету, дай нам супакой.