Пачынаецца моладзевы фестываль у Меджугор’і. Пра што кажа Міляня-дальназорка

На пачатку хачу прывітаць усіх ад усяго сэрца і сказаць, як я рады, што ўсе мы тут, каб праслаўляць любоў Бога і Марыі. Я скажу вам, што я лічу самым важным, што вы паклалі ў сваё сэрца і прынясеце ў свае дамы, калі вернецеся ў свае краіны. Напэўна, вы ведаеце, што аб’яўленні ў Меджугор’і пачаліся 24 чэрвеня 1981 г. Я прыехаў сюды ў Меджугор’е з Сараева, каб правесці тут летнія канікулы, і ў той дзень святога Яна, 24 чэрвеня, я выехаў з Іванкам крыху за вёску, бо мы хацелі пабыць сам-насам і паразмаўляць пра нармальныя рэчы, пра якія могуць размаўляць дзве дзяўчыны такога ўзросту. Калі мы прыехалі пад тое, што цяпер называецца «гарой аб’яўленняў», Іванка сказаў мне: «Глядзі, калі ласка: я думаю, што Маці Божая на гары!». Я не хацеў глядзець, таму што думаў, што гэта немагчыма: Маці Божая ў небе, і мы молімся да яе. Я не глядзела, пакінула там Іванку і пайшла назад у вёску. Але калі я наблізіўся да першых хат, адчуў патрэбу вярнуцца назад і паглядзець, што робіцца з Іванкам. Я знайшоў яе там жа, гледзячы праз пагорак, і яна сказала мне: «Паглядзі, калі ласка!». Я ўбачыў жанчыну ў шэрай сукенцы з дзіцем на руках. Усё гэта было вельмі дзіўна, таму што ніхто не падымаўся на гару, асабліва з дзіцем на руках. Мы разам перажылі ўсе магчымыя эмоцыі: я не ведаў, жывы я ці мёртвы, мне было радасна і страшна, і я не ведаў, чаму гэта здарылася са мной у той момант. Праз некаторы час прыехаў Іван, яму трэба было прайсці туды, каб ісці да сябе, і калі ён убачыў, што мы бачым, ён уцёк, і Віка таксама. Дык я кажу Іванку: «Хто ведае, што мы там бачым... можа, лепш і нам вярнуцца». Я не скончыў фразу, а мы з ёй ужо былі ў вёсцы.

Вярнуўшыся дадому, я сказаў сваім дзядзькам, што мне здаецца, што я бачыў Маці Божую, і мая цётка сказала мне: «Вазьмі Ружанец і маліся Богу! Пакіньце Маці Божую ў небе, дзе яна!». Толькі Якаў і Марыя сказалі: «Шчаслівыя вы, што бачылі Госпу, і мы хацелі б яе бачыць!». Усю тую ноч я маліўся на Ружанцы: фактычна толькі праз гэтую малітву я знайшоў супакой і крыху зразумеў у сабе, што адбываецца. На наступны дзень, 25 чэрвеня, мы працавалі ў звычайным рэжыме, як і кожны іншы дзень, і візіянераў я не бачыў, але калі надышоў час, калі я ўбачыў напярэдадні Госпу, я адчуў, што трэба ісці на гару. Я сказаў сваім дзядзькам, і яны пайшлі са мной, таму што адчувалі адказнасць за тое, што са мной адбываецца. Калі мы прыехалі пад гару, палова нашай вёскі была ўжо там, фактычна, з кожным з візіянераў, некаторыя члены сям'і прыйшлі паглядзець, што адбываецца з гэтымі дзецьмі. Мы бачылі Госпу ў тым самым месцы, толькі яна не мела Дзіцятка на руках і ў гэты другі дзень, 25 чэрвеня, мы ўпершыню падышлі да Мадонны і яна прадставілася Каралевай супакою, яна сказала нам: « Не бойцеся Мяне: Я Каралева Супакою». Так пачаліся штодзённыя аб’яўленні, якія я меў з іншымі візіянерамі да Божага Нараджэння 1982 г. У той дзень Маці Божая адкрыла мне дзесятую таямніцу і сказала, што я больш не буду мець штодзённых аб’яўленняў, а кожны год 18 сакавіка на працягу ўсяго жыцця і сказала мне, што я таксама буду мець незвычайныя з'явы. Яны пачаліся 2 жніўня 1987 года і працягваюцца сёння, і я не ведаю, як доўга яны будуць у мяне. Гэтыя аб’яўленні — малітва за няверуючых. Маці Божая ніколі не кажа «няверуючыя», але заўсёды «Тыя, хто яшчэ не спазнаў любові Бога», Яна патрабуе нашай дапамогі. Калі Маці Божая кажа «нашы», яна не думае толькі пра нас, шасцярых візіянерак, але думае пра ўсіх сваіх дзяцей, якія адчуваюць Яе як Маці. Маці Божая кажа, што мы можам змяніць няверуючых, але толькі сваёй малітвай і прыкладам. Яна не просіць нас прапаведаваць, Яна хоча, каб няверуючыя ў нашым жыцці, у нашым штодзённым жыцці пазнавалі Бога і Яго Любоў.

Крыніца: Ml інфармацыя з Меджугор'я