Адданасць, якую павінны зрабіць усе: магутная малітва падзякі

Свеціцца любоўю.

Якую падзяку я аддзячу табе, Госпадзе, за тое, што ты вырашыў уваходзіць у мяне і сёння раніцай перадаць мне сваё Цела, сваю Кроў, сваю Душу і сваю Боскасць? Няхай Анёлы і Святыя на ўсім Нябёсе славяць Цябе за мяне за столькі тваёй дабрыні і бясконцай дэгнацыі. Дэ, калі я бачу сябе апантанай тваёй любоўю як знак таго, што я магу сказаць праўду: Ты мой Бог, мая любоў, маё ўсё, і я ўвесь твой? Калі я буду пагарджаць усім гэтым светам, пакуль не буду жадаць нічога, акрамя цябе аднаго? Цяпер я не прагну больш горача, як любіць цябе і валодаць табой, і ніколі больш не сустракае мяне, альбо жыцця маёй душы. Дэ! зрабі так, каб гэты агонь заўсёды працягваўся, і каб болі, з якімі ты хацеў бы паспрабаваць мяне, ніколі не патушылі яго. Што ты хочаш ад мяне, маё боскае полымя, маё мілае каханне? Што ўсё, што я любіў да гэтага часу, павернецца супраць мяне, так што я абавязаны звярнуцца да вас? Так, так; Я хачу разарваць яго з усімі істотамі і не мець спакою, акрамя як толькі з табой.

Я адмаўляюся ад усяго дзеля вас, я аддаюся вам і цалкам аддаюся вам. Дазвольце мне пакутаваць, што вам падабаецца; салодкі мне будзе самы горкі крыж; пры ўмове, што ваша любоў настройвае мяне на гэта і прышпільвае вашу ласку.

Крыж любові.

Навучы мяне, Госпадзе, несці цяжар маёй плоці, каб я не пакрыўдзіў цябе і ніколі не згубіў цябе. Навучы мяне шмат цярпець за цябе, што ты так пакутаваў за мяне; і шанаваць цябе бясконца больш за ўсё, што менш за цябе. Дазвольце мне ацаніць ніякую іншую страту ў будучыні, калі не страту вашай ласкі, ніякую іншую прыбытак, калі не страту вашай любові, што я ненавіджу ўсё, што мяне аддаляе ад вас, і што вы любіце ўсё, што я ёсць яно набліжаецца. Будзь ты маёй адзінай любоўю, толькі канец майго жыцця, маіх жаданняў і маіх учынкаў. Зрабі так, каб я ўсюды і заўсёды шукаў цябе, каб уздыхаў па табе, каб я з табой яднаўся; і што мне ўсё становіцца невыносным тое, што не вядзе да цябе; што ўсе мае пачуцці і думкі накіраваны толькі на цябе і што я не знаходжу іншага захаплення, акрамя як пакутаваць за цябе і выконваць тваю волю.

Аматары пакланяюцца.

І што б ты мог зрабіць для мяне больш, о мой Збаўца, калі б я быў тваім Богам, як Ты мой Бог? Я абажаю гэтую бясконцую любоў настолькі агульную і такую ​​асаблівую, такую ​​старажытную і такую ​​новую, такую ​​пастаянную і часта абнаўляецца; Мяне напаўняе здзіўленне, і я вымушаны маўчаць. Запалі, о Божа міласэрнасці, спалі маё застылае сэрца, каб я мог ведаць цябе і любіць цябе пастаянна.

Дай мне, Госпадзе, што я знаходжу ў цябе больш задавальнення, чым ва ўсіх істотах, больш, чым у здароўі, прыгажосці, славе, ушанаваннях, магутнасці, багацці, навуцы, сяброўстве, рэпутацыі, у пахвале - больш, нарэшце, чым ва ўсіх рэчах, якія Ты можаш мне даць, бачныя альбо нябачныя; бо Ты бясконца больш мілы, чым усе твае падарункі. Вы Найвышэйшы, Наймагутны, Самы Шляхетны. Вы сапраўдны рай: рай без вас быў бы выгнаньнікам. Маё сэрца можа знайсці ў вас толькі ідэальны супакой. Ты ведаеш гэта, Госпадзе, і для гэтага ты вынайшаў такія цудоўныя сродкі, каб прабываць ува мне, каб я мог прабываць у табе. Ты шукаеш мяне, калі я забуду цябе; Вы ідзяце за мной, нават калі я ўцякаю ад вас; Ты пагражаеш мне смерцю, калі я адважуся аддзяліцца ад цябе.

Боль ад кахання.

І ці магу я працягваць жыць так, як жыў дагэтуль, божа мой? Ці магу я падумаць пра столькі сваіх памылак, і перш чым прызнацца ў іх, не паміраючы ад болю? О бясконцая міласэрнасць! О, бясконцая дабрыня! Колькі ў вас прычын, каб не адводзіць мяне ад сябе назаўсёды, не кінуць мяне ў бездань пекла, не аддаць мяне ў рукі пакутлівых дэманаў! І вось гэтага вы, аднак, не хацелі рабіць. Ты нясеш мяне, чакаеш мяне, таксама цярпіш маё пагарду, няўдзячнасць, з-за прагнення ўбачыць, як я вярнуся да цябе; і ты прапануеш мне руку, каб падняць мяне. О жыццё маёй душы! У якім стане я, кінуўшы цябе? Я тады без святла, без сіл, без жыцця, без кахання, самы подлы раб граху і сатаны. Гэта ўсё яшчэ мала: я без Цябе, які мой Бог, маё ўсё, маё найвышэйшае Дабро, мая адзіная надзея, і менавіта гэта складае глыбіню маёй бяды. О, калі б я заўсёды цябе кахаў! О, калі б я цябе ніколі не крыўдзіў! О, калі б я быў Ты заўсёды гаспадаром майго сэрца!

Пытанне пра каханне.

Аддалі ад мяне, Госпадзе, усё, што можа аддаліць мяне ад цябе; збіць гэтую сцяну, якая аддзяляе мяне ад яе, і любоў, якая прымушае вас спусціцца да мяне, падштурхоўвае вас разбураць усё ўва мне, што вам непрыемна. Рэгулюйце мае жаданні, мае надзеі, мае сілы, усю маю душу, усё маё цела, усе мае дзеянні ў адпаведнасці з вашай боскай воляй. Ты адзін ведаеш мяне дасканала, Ты адзін бачыш шырыню маіх пакут, бо Ты адзіны сродак. І толькі Ты заўсёды будзеш усім маім супакоем, маёй суцяшэннем, маёй радасцю ў даліне слёз, і будзеш маёй славай, як я спадзяюся, на вечныя векі.