Маці Божая ў Меджугор’і запрашае наладзіць з ёй сувязь даверу

25 мая 1994 года
Дарагія дзеці, я запрашаю вас усіх мець больш даверу да мяне і глыбей перажываць мае пасланні. Я з вамі і заступаюся за вас перад Богам, але таксама чакаю, калі вашы сэрцы адкрыюцца на мае пасланні. Радуйцеся, таму што Бог любіць вас і кожны дзень дае вам магчымасць навяртацца і больш верыць у Бога Творцу. Дзякуй, што адказалі на мой званок.
Некаторыя ўрыўкі з Бібліі, якія могуць дапамагчы нам зразумець гэтае паведамленне.
Быццё 18,22-33
Гэтыя людзі пайшлі і пайшлі ў Садому, калі Абрагам яшчэ стаяў перад Госпадам. Абрагам падышоў да яго і сказаў яму: «Няўжо ты сапраўды знішчыш праведніка з бязбожнікам? Можа, у горадзе паўсотні праведнікаў: няўжо вы хочаце іх прыдушыць? І хіба ты не прабачыш гэтае месца з увагі на пяцьдзесят праведнікаў, якія там знаходзяцца? Далёка ад цябе забіць праведніка зь бязбожнікам, каб з праведнікам учынілі, як з бязбожнікам; далёка ад цябе! Ці не суддзя ўсёй зямлі чыніць справядлівасць?» Гасподзь адказаў: «Калі знайду ў горадзе Садоме пяцьдзесят праведнікаў, прабачу дзеля іх усяму гораду». Абрагам аднавіў і сказаў: «Глядзі, як я адважваюся гаварыць з маім Госпадам, я, які ёсць пыл і попел... Магчыма, пяцідзесяці праведнікам не хапіць пяці; за гэтых пяцёх ты зьнішчыш увесь горад?» Ён адказаў: "Я не знішчу яго, калі знайду іх сорак пяць". Абрагам зноў гаварыў з ім і сказаў: «Магчыма, там будзе сорак». Ён адказаў: «Не буду, з увагі на гэтыя сорак». Ён рэзюмаваў: «Не гневайся, Госпадзе, калі я загавару яшчэ раз: магчыма, знойдзецца там трыццаць». Ён адказаў: не зраблю, калі знайду там трыццаць. Ён працягнуў: «Паглядзіце, як я адважваюся гаварыць з маім Панам! Можа, дваццаць там знойдзецца». Ён адказаў: «Я не знішчу яго з увагі на гэтыя вятры». Ён аднавіў: «Не гневайся, мой Пане, калі я загавару толькі яшчэ раз; можа, дзесяць знойдзецца там». Ён адказаў: «Я не знішчу яго з павагі да тых дзесяці». І Гасподзь, як толькі скончыў размову з Абрагамам, пайшоў, а Абрагам вярнуўся ў свой дом.
Лічбы 11,10-29
Майсей чуў, як народ наракаў ва ўсіх сем'ях, кожны пры ўваходзе ў свой намёт; успыхнуў гнеў Гасподні, і гэта не спадабалася нават Майсею. Майсей сказаў Госпаду: «Чаму Ты так дрэнна абышоўся са слугою Тваім? Чаму я не знайшоў ласкі ў вачах Тваіх, каб Ты ўсклаў на мяне цяжар усяго народу гэтага? Можа, я задумаў увесь гэты народ? Ці, можа, я прывёў яго на свет, каб ты сказаў мне: нясі яго ва ўлонні тваім, як карміцелька нясе грудное дзіця, у зямлю, якую прысягнуў бацькам? Дзе я ўзяць мяса, каб даць усяму гэтаму народу? Чаму ён скардзіцца за мною, кажучы: дай нам мяса есьці! Я не магу адзін вытрымаць цяжар усяго гэтага народу; гэта занадта цяжкі цяжар для мяне. Калі вы павінны так паступіць са мной, няхай лепш я памру, няхай я памру, калі я знайшоў ласку ў вачах вашых; Я больш ня бачу сваёй бяды!».
Гасподзь сказаў Майсею: «Збяры мне семдзесят чалавек са старэйшынаў Ізраілевых, вядомых табе як старэйшыны народу і як ягоныя кніжнікі; завядзі іх да скініі сходу; прадставяцца з вамі. Я сыду і пагавару з табою на тым месцы; Я вазьму духа, які на табе, і ўшлю яго на іх, каб яны неслі з табою цяжар народа, а ты больш не нёс яго адзін. Скажаш народу: асьвяціцеся на заўтра і будзеце есьці мяса, бо вы плакалі ў вушы Госпаду, кажучы: хто прымусіць нас есьці мяса? Мы так добра правялі час у Егіпце! Што ж, дасць табе Гасподзь мяса і будзеш есці. Ты будзеш есці яго не адзін дзень, не два дні, не пяць дзён, не дзесяць дзён, не дваццаць дзён, а цэлы месяц, пакуль яно не выйдзе з ноздраў тваіх і не стане табе раздражняцца, таму што ты адкінулі Госпада сярод вас, і вы плакалі перад Ім, кажучы: навошта мы выйшлі зь Егіпта? Майсей сказаў: «Гэты народ, сярод якога я, налічвае шэсцьсот тысяч дарослых, а ты кажаш: Я дам ім мяса, і яны будуць есці яго цэлы месяц! Ці можна забіваць для іх авечкі і статкі, каб ім было дастаткова? Ці ж уся рыба марская зьбярэцца для іх, каб ім было дастаткова?» Гасподзь адказаў Майсею: «Можа, мышца Госпада скарочаная? Цяпер убачыш, ці збудзецца слова, якое я табе казаў, ці не». І выйшаў Майсей і пераказаў народу словы Гасподнія; ён сабраў семдзесят чалавек са старэйшынаў народу і паставіў іх вакол скініі сходу. Тады Гасподзь сышоў у воблаку і гаварыў зь ім: ён узяў духа, які быў на ім, і ўдыхнуў яго ў сямідзесяці старцаў; калі дух спачыў на іх, яны прарочылі, але пасьля гэтага больш не рабілі. Тым часам два чалавекі, аднаго па імені Эльдад, а другога Медад, засталіся ў лагеры, і дух спачыў на іх; яны былі сярод членаў, але не выйшлі ісці ў намёт; яны пачалі прарочыць у лагеры. Адзін юнак пабег і данёс Майсею і сказаў: Эльдад і Медад прарочаць у табары. Тады Ісус, сын Наваў, які з маладосьці сваёй быў на службе ў Майсея, сказаў: Майсей, гаспадару мой, забарані ім! Але Майсей адказаў яму: «Ты раўнуеш мяне? Калі б усе яны былі прарокамі ў народзе Гасподнім і калі б Гасподзь даў ім Духа Свайго!» Майсей пайшоў у табар разам са старэйшынамі Ізраіля.