"Дружба Божая" святога Ірэнея, біскупа

Наш Пан, Слова Божае, спачатку прывёў людзей да служэння Богу, а потым зрабіў іх сваімі сябрамі як слуг, як Ён сам сказаў вучням: «Я ўжо не называю вас слугамі, бо слуга не ведае, што робіць гаспадар ягоны. ; але Я назваў вас сябрамі, бо ўсё, што Я чуў ад Айца, Я абвясціў вам» (Ян 15, 15). Сяброўства Бога дае неўміручасць тым, хто належным чынам распараджаецца ім.
На пачатку Бог стварыў Адама не таму, што яму быў патрэбны чалавек, а каб мець на кім выліць свае даброты. Сапраўды, Слова праслаўляла Айца, заўсёды застаючыся ў Ім, не толькі перад Адамам, але і перад кожным стварэннем. Ён сам абвясціў гэта: «Ойча, праславі Мяне перад Табою славаю, якую Я меў у Цябе перад існаваннем свету» (Ян 17, 5).
Ён загадаў нам ісці за Ім не таму, што Яму патрэбна наша служба, але каб даць сабе збаўленне. На самай справе ісці за Збаўцам азначае ўдзел у збаўленні, як ісці за святлом азначае быць акружаным яснасцю.
Той, хто ў святле, вядома, не той, хто асвятляе святло і прымушае яго ззяць, але гэта святло, якое асвятляе яго і робіць яго светлым. Ён нічога не аддае святлу, але ад яго ён атрымлівае карысць бляску і ўсе іншыя перавагі.
Тое ж самае тычыцца служэння Богу: яно нічога не прыносіць Богу, а з іншага боку Бог не мае патрэбы ў служэнні людзям; а тым, хто служыць Яму і ідзе за Ім, дае жыццё, нятленнасць і вечную славу. Ён дае свае перавагі тым, хто служыць яму, таму што яны служаць яму, і тым, хто ідзе за ім, таму што яны ідуць за ім, але ён не атрымлівае ад іх карысці.
Бог шукае служэння людзям, каб мець магчымасць, добры і міласэрны, выліваць свае даброты на тых, хто трывае ў Яго служэнні. У той час як Богу нічога не патрэбна, чалавек мае патрэбу ў зносінах з Богам.
Слава чалавека заключаецца ў трыванні ў служэнні Богу.Таму Пан сказаў сваім вучням: «Не вы выбралі Мяне, але Я выбраў вас» (Ян 15, 16), паказваючы тым самым, што яны не былі тыя, што праслаўляюць Яго, ідучы за Ім, але таму, што пайшлі за Сынам Божым, яны былі праслаўлены Ім. І яшчэ: «Хачу, каб тыя, каго Ты Мне даў, былі са Мною там, дзе Я, каб сузіралі хвалу Маю» (Ян 17, 24).