Люрд: у апошні дзень пілігрымкі яго раны зачыніліся

Лідзія БРОСЭ. Пасля выздараўлення чалавек прысвячае сябе хвораму… Нарадзіўся 14 кастрычніка 1889 г., пражывае ў Сен-Рафаэлі (Францыя). Захворванне: множныя сухотныя свіршчы з вялікімі адслаеннямі ў левай ягадзічнай вобласці. Вылечыўся 11 г., ва ўзросце 1930 года. Цуд прызнаны 41 жніўня 5 г. монасам Жанам Гюё, біскупам Кутанса. У верасні 1958 года Лурд страціў адну са сваіх самых верных шпітальерак: Лідзію Бросэ, якая памерла ва ўзросце 1984 гадоў. Ён усімі сіламі і ўсёй душой служыў хворым. Навошта такое самаадрачэнне? Адказ просты: ён хацеў вярнуць частку атрыманага. Таму што, насуперак усякім чаканням, аднойчы ў кастрычніку 95 года Бог, у якога яна аддана верыць, вылечыў раны гэтай маленькай 1930-кілаграмовай жанчыны. У Лідзіі ўжо было шмат хвароб костак, сухотнага паходжання. Ён перанёс некалькі аперацый з нагоды шматлікіх і паўторных абсцэсаў. Яна была знясіленая, схуднелая і з анеміяй ад гэтых кровазліццяў. Падчас пілігрымкі ў кастрычніку 40 г. прыкметнага паляпшэння яго стану не было. У апошні дзень адмоўцеся ад купання ў басейнах. Менавіта падчас зваротнай дарогі да святога Рафала ён знаходзіць жаданне і сілы падняцца. Яго балячкі закрываюцца. Па вяртанні лечачы лекар канстатуе «квітняе самаадчуванне, поўнае рубцаванне...». На працягу ўсіх наступных гадоў Лідзія хадзіла ў Лурд у ружанцовую пілігрымку, каб прысвяціць сябе хворым. Толькі праз 1930 гадоў пасля яго выздараўлення цуд быў афіцыйна абвешчаны не столькі з-за здзіўлення лекараў, колькі з-за павольнасці працэсаў распазнання.