Апошні дзень майго жыцця

Сёння, як і кожны дзень, прачнуўся рана раніцай, выпіўшы кавы ў звычайным бары, накіраваўся на працу. Здавалася, што гэта дзень, падобны на многія мінулыя, але замест гэтага я не ведаў, што тое, што я перажываю, было апошнім днём майго жыцця.

Познай раніцай, выканаўшы ўсе штодзённыя справы, я зрабіў перапынак і пагутарыў са сваім калегам. Неўзабаве пасля гэтага маё сэрцабіцце пачашчалася, потаадлучэнне ўзмацнялася ўсё больш і больш, і мае сілы заняпадалі. Пакуль я прасіў аб дапамозе, я бачыў нейкае хваляванне сярод людзей вакол мяне, але раптам мяне вырвала з гэтай рэальнасці. З той рэчаіснасці, якой я жыў, нават калі я быў галоўным героем, насамрэч усе думалі дапамагчы мне і працягнуць руку ад маёй хваробы, я жыў зусім іншай рэальнасцю.

Я адчуў, што мая душа адарвалася ад цела, насамрэч я ўбачыў сваё цела на ложку ў аддзяленні неадкладнай дапамогі, усё інтубаванае, а лекары спрабавалі мяне аднавіць. Святлівая постаць анёльскай прыроды наблізілася да мяне і праз некалькі секунд паказала мне ўсё маё жыццё.

Толькі тады я зразумеў, што змарнаваў большую частку жыцця. Маё жаданне пераўзысці іншых, зарабіць шмат грошай і быць лепшым у той момант знікла праз некалькі імгненняў, і я зразумеў, што стаў на сляпы шлях у сваім жыцці.

Тая сьветлая постаць сказала мне: «Бач, добры чалавек, нават калі цябе на зямлі шанавалі за тваю працу, ты не разумеў сапраўднага сэнсу свайго існаваньня. У фільме вашага жыцця мы бачым так шмат працы ў асабістых інтарэсах, але дзе тут безумоўнае каханне? Вы не бачыце дапамогі, заклікаючы Бога Айца, робячы братэрскі жэст. Што вы навучыліся ў сваім жыцці? Ці гатовыя вы жыць у гэтым новым свеце, калі ніколі не спазналі любові і навучання Бога Айца?”

У той час як гукавы сігнал машыны быў бесперапынны, лекары былі побач са мной на працягу некалькіх гадзін, і маё дыханне рабілася ўсё павольней і павольней.Я вырашыў у апошнія моманты майго жыцця, каб убачыць свайго сына, не каб развітацца, а проста даць яму самае важнае навучанне, якое я ніколі не даваў яму да гэтага часу.

Калі мой сын падышоў да ложка, я шапнула яму: «Не рабі таго, што я рабіла да гэтага часу. Любіце сваю сям'ю, сваіх бацькоў, сваю жонку, сваіх дзяцей, сваіх сяброў, калег, любіце ўсіх. Раніцай, калі вы прачынаецеся, не думайце, колькі вы павінны зарабіць, а колькі вы павінны любіць. На працягу дня ўсміхайцеся, не стамляйцеся так, дзяліцеся хлебам, заклікайце Бога. Удзень падумайце пра каго-небудзь з сяброў, якія знаходзяцца ў цяжкасці, і паклічце іх, каб мы адчулі вашу блізкасць. І калі на вашым шляху з'явіцца сотня людзей, якія апынуліся ў цяжкасці, дапамажыце ім усім. Ні з кім не абыходзіцеся дрэнна, хай дабро і любоў будуць галоўным маяком у вашым жыцці. Калі вы кладзецеся спаць увечары, падумайце пра добрае, што вы не зрабілі, і паабяцайце зрабіць гэта на наступны дзень. Калі ў вас ёсць дастаткова грошай і працы, каб пражыць, не напружвайцеся так моцна, знайдзіце час для сябе. Паспрабуйце палюбіць сябе свет дабра».

Да гэтага часу маё дыханне рабілася ўсё павольней і павольней, але ў той момант я быў шчаслівы, я адчуваў, што з гэтымі парадамі, дадзенымі свайму сыну, я зрабіў лепшае, што ў маім жыцці.

Дарагі сябар, перад тым, як зрабіць апошні ўздых і пакінуць гэты свет, я хачу сказаць табе: «Не пражыві ўсё сваё існаванне сярод сваіх матэрыяльных думак. Ведайце, што ваша жыццё зараз вісіць на валаску. Жыві так, быццам гэта твой апошні дзень, жыві, прытрымліваючыся сапраўдных чалавечых каштоўнасцяў, якія робяць цябе лепшым чалавекам, шчаслівым, што ты пражыў сваё існаванне. Маё жыццё скончылася, але ваша пачынаецца зараз, калі вам трэба змяніцца і даць правільны кірунак, таму, калі аднойчы з вамі здарыцца тое, што адбываецца са мной, вы скончыце сваё існаванне без шкадавання, з усмешкай на вуснах, плача ад усіх і гатовы жыць у вечным свеце кахання, дзе табе не трэба нічога вучыцца, калі ты ўжо даеш каханне на Зямлі з гэтага часу”. 

ПИСЬМО ПАЛО ТЭСІОНЕ