Марыя з Меджугор'я распавядае пра Мадону і яе намеры

Клаўдыё С.: «Пасля аб’яўлення кожны вечар вы і іншыя візіянеры ідзяце на Імшу. Гэта ў адрозненне ад Лурда, дзе ўсё адбывалася ў пячоры, або Фацімы, дзе ўсё адбывалася на месцы аб’яўлення».

Марыя: «Калі я хачу крыху патлумачыць пілігрымам, я кажу, што я заўсёды бачу гэта як заслону, за якой Маці Божая хоча схавацца і сказаць нам, што цэнтр — Езус, цэнтр — Імша. Сапраўды, яна вельмі радая, калі мы гаворым пра Езуса, я разумею, што яна з’яўляецца інструментам у руках Бога, якім Ён хоча нам дапамагчы. Я бачу, што бедны той, хто верыць толькі ў Бога, а не ў Мадонну. Бедны, бо без маці, як дзіця без маці. Да аб’яўленняў Маці Божая не была для мяне такім важным, але пасля яна стала цэнтрам. Калі мы закахаліся ў Яе, Ён сказаў нам, што цэнтр — Імша; і цяпер мы з вопыту ведаем, наколькі вялікая сустрэча з Езусам у Імшы...».

А. Слаўко: «Мне здаецца, што многія зразумелі, што вечаровая парафіяльная літургія — гэта асаблівы знак Марыі, і калі я раблю тое самае ў іншых месцах, то чую, як кажуць: — і тут можна, як у Меджугор’і. Таму відавочна, што Маці Божая хоча выхоўваць парафію, каб яна стала сімвалам, параўнаннем і ўзорам. Сапраўды, хачу дадаць, што Маці Божая заўсёды з’яўляецца тут крыху перад Імшой і потым як бы кажа кожнаму: «вы прыйшлі сюды, і я зараз пасылаю вас на Імшу». Гэта заўсёды адзінае заданне Мадонны: прымусіць нас сустрэцца з Езусам і, як сказала Марыя адносна таямніц, калі мы сустрэнем Езуса, ужо нічога не баімся, таму што наша жыццё працягваецца, нават калі смерць прыходзіць з магчымымі войнамі».

П. Слаўко: Марыя, якой будзе ваша будучыня?

Марыя: «Мая будучыня, безумоўна, за Богам. Цяпер я тут, пакуль не працягнуцца аб’яўленні, потым хачу пайсці ў кляштар».

Клаўдыё С. : «Але не ўсе візіянеры захочуць пайсці ў манастыр».

Марыя: «Не, Маці Божая пакінула кожнаму з нас вялікую свабоду. Я адчуваю гэта сэрцам».

П. Слаўко (на пытанне аб дзвюх малітоўных групах): «Група візіянераў мае аб’яўлення нават без малітвы; але калі яны не адчуваюць атрыманага масажу, яны могуць стаць як тэлефон. Іншая група замест гэтага павінна маліцца, калі хоча пачуць паведамленне; вось чаму яны бліжэй да нас: калі мы молімся і посцімся, Ён перадае нам Свайго Духа, каб кіраваць намі. Гэта абяцанне Бога для ўсіх. Гэта праўда, што Елена і Мір'яна атрымліваюць масаж ад голасу Мадонны, каб перадаць іх групе, і калі яны моляцца, яны нічога не атрымліваюць. «Калі хочаце Маё слова, рабіце спачатку гэта, гэта значыць маліцеся», — кажа ім Маці Божая. Таму праз іх Ён хоча навучыць усіх: калі мы пачнем маліцца, кожны будзе кіравацца сваёй воляй, вядомай у сэрцы. Таму ў вашых парафіях вы павінны сказаць: «Ялены і Мір’яны тут няма». Бог хоча, каб мы зразумелі, што тое, што зроблена тут, можна рабіць паўсюль, пакуль вы адкрываеце сваё сэрца на малітву. У групе заўсёды ёсць святар-правадыр. Група натхнёная, і святар не павінен прысутнічаць, каб растлумачыць, таму што, калі празорлівец пачне весці, усе кіраваныя апынуцца ў небяспецы. Святар моліцца з імі, тлумачыць пасланні, праводзіць разважанні, спявае з імі, інтэрпрэтуе і распазнае».