Медытацыя дня: мы павінны падтрымліваць слабых хрысціян

Пан кажа: «Ты не даў сілы слабым авечкам, не паклапаціўся пра хворых» (Эз 34, 4).
Гаварыце з дрэннымі пастырамі, фальшывымі пастырамі, пастырамі, якія шукаюць уласных інтарэсаў, а не інтарэсаў Ісуса Хрыста, якія вельмі клапоцяцца аб даходах ад свайго служэння, але якія не клапоцяцца пра статак і не асвяжаюць хворых.
Паколькі мы гаворым пра хворых і нямоглых, нават калі гэта здаецца адно і тое ж, розніцу можна прызнаць. На самай справе, калі разглядаць словы самі па сабе, хворы - гэта той, хто ўжо закрануты злом, а хворы - гэта той, хто не цвёрды і таму толькі слабы.
Слабым трэба баяцца, каб спакуса не напала на іх, а хворыя ўжо ахоплены нейкім запалам, і гэта перашкаджае ім стаць на шлях Божы, падпарадкавацца ярмо Хрыстова.
Некаторыя людзі, якія хочуць жыць добра і ўжо прынялі рашэнне жыць дабрадзейна, маюць менш здольнасці несці зло, чым жаданне рабіць дабро. Замест гэтага хрысціянскай цноце належыць не толькі рабіць дабро, але і ўмець зносіць зло. Такім чынам, тыя, хто, здаецца, горача робяць дабро, але не жадаюць ці не могуць несці цяжкія цярпенні, нямоглыя або слабыя. А хто любіць свет дзеля нейкай нездаровай ахвоты і сам адхіляецца ад добрых учынкаў, той ужо пераможаны злом і хворы. Хвароба робіць яго бяссільным і няздольным зрабіць што-небудзь добрае. Такі быў параліжаваны ў душы, што ён не мог быць прадстаўлены перад Госпадам. Тады тыя, што неслі яго, раскрылі дах і спусцілі яго адтуль. Ты таксама павінен паводзіць сябе так, як быццам хочаш зрабіць тое ж самае ва ўнутраным свеце чалавека: раскрыць яго дах і паставіць перад Панам саму душу паралізаваную, аслабленую ва ўсіх членах і няздольную рабіць добрыя справы, прыгнечаную сваімі грахамі і пакутуе ад хваробы сваёй прагнасці.
Доктар ёсць, ён схаваны і знаходзіцца ўнутры сэрца. Гэта сапраўдны акультны сэнс Святога Пісання, які трэба растлумачыць.
Такім чынам, калі вы апынецеся перад хворым чалавекам са зморшчанымі канечнасцямі і паралічам унутраных органаў, каб прывесці яго да лекара, адкрыйце дах і спусціце паралізаванага, гэта значыць прымусіце яго ўвайсці ў сябе і адкрыць яму тое, што схавана у складках свайго Сэрца. Пакажыце яму яго боль і лекара, які павінен яго вылечыць.
Ты чуў, які дакор зроблены таму, хто грэбуе гэтым? Гэта: «Ты не даў сілы слабым авечкам, не вылечыў хворых, не перавязаў параненых» (Эз 34, 4). Паранены, пра якога тут гаворыцца, — гэта, як мы ўжо казалі, той, хто баіцца спакусаў. Лекі, якія трэба прапанаваць у гэтым выпадку, змяшчаюцца ў гэтых суцяшальных словах: «Бог верны і не дапусціць, каб вы спакушаліся звыш вашых сілаў, але разам са спакусай дасць і нам выйсце і сілу перанесці»