Медытацыя дня: Бог адкрыў сваю любоў праз Сына
Па праўдзе кажучы, ніхто ніколі не бачыў Бога і не даў яму ведаць, але ён адкрыў сябе. І ён адкрыў сябе ў веры, да якой толькі яму дазволена бачыць Бога, бо Бог, Гасподзь і Творца сусвету, той, хто нарадзіў усё і ўладкаваў паводле загаду, не толькі любіць людзей, але і нават шматпакутныя. І ён заўсёды быў такім, ён усё яшчэ ёсць і будзе: любячы, добры, талерантны, верны; ён адзін сапраўды добры. І, задумаўшы вялікі і невыканальны план у сваім сэрцы, ён паведамляе пра гэта адзінаму Сыну.
Таму ўвесь гэты час, калі ён захоўваў свой таямнічы план у таямніцы, ён, здавалася, грэбаваў намі і не думаў пра нас; але калі пры дапамозе свайго любімага Сына ён раскрыў і даў зразумець, што было падрыхтавана з самага пачатку, ён прапанаваў нам усім разам атрымліваць асалоду ад яго карысці і сузіраць і разумець іх. Хто з нас чакаў усіх гэтых прыхільнасцей?
Дамовіўшыся з Сынам усё ў самім сабе, ён дазволіў нам да вышэйзгаданага часу заставацца на волі неўпарадкаваным інстынктам і выцягнуцца з правільнага шляху і прагнасці, вынікаючы нашай волі. Вядома, ён не радаваўся нашым грахам, але пераносіў іх; ён нават не мог ухваліць той час беззаконня, але падрыхтаваў сучасную эру справядлівасці, каб, прызнаўшы нас у той час відавочна нявартымі з-за нашых твораў, мы сталі б годнымі гэтага ў сілу сваёй міласэрнасці і таму, што, паказаўшы наша няздольнасць увайсці ў сваё царства ўласнымі сіламі, мы сталі здольнымі да яго дзякуючы сваёй магутнасці.
Калі тады наша несправядлівасць дасягнула свайго апагею, і цяпер стала ясна, што пакаранне і смерць былі вышэй за яе, як міласэрнасць, і час, устаноўлены Богам, прыйшоў, каб выявіць яго любоў і сілу (альбо велізарную дабро і любоў да Божа!) Ён нас не ненавідзеў, не адкідваў і не помсціў. Сапраўды, ён цярпліва цярпеў нас. У сваёй міласэрнасці ён узяў на сябе нашыя грахі. Ён спантанна аддаў свайго Сына як цану нашага выкупу: святы для бязбожных, нявінны для бязбожных, праведны для бязбожных, нятленны для тленнага, неўміручы для смяротных. У чым можна было вінаваціць нашы памылкі, калі б не яго справядлівасць? Як мы маглі б збіцца і бязбожна зноў знайсці справядлівасць, калі б не адзіны Сын Божы?
Ці салодкі абмен, альбо невыканальнае стварэнне, альбо непрадказальнае багацце выгод: несправядлівасць многім была даравана за адно справядлівае, а справядлівасць аднаго забрала бязбожнасць многіх!
З «Ліста да Дыягна»