Сённяшняя медытацыя: разуменне ласкі Божай

Апостал піша да Галатаў, каб яны зразумелі, што ласка вывела іх з-пад улады Закону. Калі ім абвяшчалася Евангелле, былі некаторыя з абрэзаных, якія, хоць і былі хрысціянамі, яшчэ не разумелі дару Евангелля і таму жадалі прытрымлівацца прадпісанняў Закона, які Пан наклаў на тых, хто служыў не справядлівасць, а грэх. Іншымі словамі, Бог даў справядлівы закон несправядлівым людзям. Яно ўказала на іх грахі, але не сцерла іх. Сапраўды, мы ведаем, што грахі пазбаўляе толькі ласка веры, якая дзейнічае праз любоў. Замест гэтага навернутыя з юдаізму сцвярджалі, што галатаў, якія ўжо знаходзіліся ў рэжыме ласкі, падвяргаюць цяжару Закону, і сцвярджалі, што Евангелле не будзе карысці для галатаў, калі яны не абрэжуцца і не падпарадкуюцца усе прадпісанні фармальнасці габрэйскага абраду.
З-за гэтага пераканання яны пачалі падазраваць апостала Паўла, які прапаведаваў Евангелле галатам, і вінавацілі яго ў тым, што ён не прытрымліваўся лініі паводзін іншых апосталаў, якія, на іх думку, прымусілі язычнікаў жыць як габрэі. Нават апостал Пётр паддаўся ціску з боку такіх людзей і быў схілены паводзіць сябе такім чынам, што стваралася ўражанне, што Евангелле не прынесла б ніякай карысці язычнікам, калі б яны не падпарадкаваліся патрабаванням Закона. Але сам апостал Павел адхіліў яго ад гэтай падвойнай лініі паводзін, як ён распавядае ў гэтым лісце. Тая ж праблема разглядаецца і ў Пасланні да Рымлянаў. Тым не менш, здаецца, ёсць некаторая розніца, з-за таго, што ў гэтым святы Павел вырашае спрэчку і вырашае сварку, якая ўспыхнула паміж тымі, хто паходзіў з яўрэяў, і тымі, хто паходзіў з паганства. Аднак у лісце да Галатаў ён звяртаецца да тых, хто ўжо быў занепакоены прэстыжам юдаістаў, якія прымушалі іх выконваць Закон. Яны пачалі ім верыць, быццам апостал Павел прапаведаваў хлусню, заклікаючы іх не абразацца. Таму ён пачынае так: «Я здзіўлены, што вы так хутка перайшлі ад Таго, Хто паклікаў вас ласкаю Хрыста, да іншага Евангелля» (Гал 1, 6).
Гэтым дэбютам ён хацеў зрабіць стрыманую спасылку на спрэчку. Такім чынам, у тым самым прывітанні, абвяшчаючы сябе апосталам «не ад людзей і не праз людзей» (Гал 1, 1), — заўважце, што падобнае выказванне не сустракаецца ні ў адным іншым лісце — паказвае даволі ясна, што гэтыя вестуны ілжывых ідэй прыйшоў не ад Бога, але ад людзей. Не трэба было разглядаць яго як ніжэйшага за іншых апосталаў у дачыненні да евангельскага сведчання. Ён ведаў, што ён апостал не ад людзей і не праз людзей, але праз Езуса Хрыста і Бога Айца (пар. Гал 1, 1).