Меджугорье: Маці Божая раіць празорцам, што рабіць

Янка: Віка, амаль усе ведаюць, што Маці Божая раіла табе хутчэй параіць пра выбар тваёй будучыні.
Віка: Так, мы ніколі гэтага не хавалі.
Янка: Што ён табе сказаў?
Віка: Ён сказаў, што было б добра цалкам прысвяціць сябе Госпаду. Хадзіць у манастыр ці што.
Янка: Ці гэта вас засмуціла?
Віка: Я не ведаю. Гэта залежыць ад кожнага з нас.
Янка: Ці паспелі вы задумацца?
Віка: Вядома, што мы зрабілі. У нас гэта ёсць і сёння. Толькі Івану ён павінен быў прыняць рашэнне неадкладна, таму што яму трэба было неадкладна паступіць у семінарыю, калі ён захацеў.
Янка: А што з ім?
Віка: Ён сапраўды адразу вырашыў.
Янка: А ці пайшло?
Віка: Так, яго няма.
Янка: Можа, і лепш, калі б ён не рашыўся так спяшацца. Таму што мы бачым, што пасля ён крыху разгубіўся. [У яго былі цяжкасці ў вучобе, таму ён пайшоў дадому].
Віка: Так, гэта праўда. Хто можа ведаць, якія планы Бог мае на яго? Гэта не проста зразумець. Ты ведаеш гэта лепш, чым я.
Янка: Добра, Віка. А вы іншыя вырашылі нешта?
Віка: Мы паспелі. У нас усё яшчэ ёсць. Мы з Марыяй рана рашыліся на кляштар; і тады мы ўбачым, што Бог хоча. Пра гэта пакуль невядома.
Янка: Скажыце, калі ласка. Як Маці Божа прыняла ваша рашэнне?
Віка: Яна была вельмі шчаслівая. Мала разоў я бачыў яе такой шчаслівай.
Янка: А што вырашылі іншыя, калі гэта не сакрэт?
Віка: Можа, так, а можа і не. Рашэнні не хаваюць іх так моцна. Наколькі мне вядома, Іванка і Мір'яна не вырашыліся на кляштар. Можа, яны ўсё яшчэ думаюць пра гэта.
Янка: Іванка таксама сказала мне, што не мае гэтага намеру. Здаецца, і Мір'яне таксама зразумела. Мы таксама ведаем, што ён меў намер зрабіць з Фраміславам 10 студзеня 1983 года.
Віка: Важна, каб ты заставаўся добрым і верным Богу.
Янка: Гэта так. Але ці ведаеце вы што-небудзь пра Якава?
Віка: Занадта мала. Ён усё яшчэ не думае пра гэта.
Янка: Віка, усё ў парадку. Астатняе мы ўбачым.