Меджугорье: "Маё жыццё з Маці Божай" распавядае празорлівец Якаў

Маё жыццё з Мадоннай: празорца (Якаў) прызнаецца і нагадвае нам…

Якаў Кола распавядае: «Мне было дзесяць гадоў, калі Маці Божая аб’явілася ў першы раз, і да гэтага я ніколі не думаў пра аб’яўленне. Мы жылі тут, у вёсцы: яна была даволі бедная, не было ніякіх навін, мы не ведалі іншых аб’яўленняў, ні ў Люрдзе, ні ў Фаціме, ні ў іншых месцах, дзе аб’яўлялася Маці Божая. Тады нават дзесяцігадовае дзіця ў такім узросце не вельмі думае пра прывід, пра Бога. У галаве ў яго іншыя рэчы, больш важныя для яго: быць з сябрамі, гуляць у гульні, не думаць пра малітву. Але калі я ўпершыню ўбачыў пад гарой постаць жанчыны, якая запрашала нас падняцца, я адразу адчуў нешта асаблівае ў маім сэрцы. Я адразу зразумеў, што маё жыццё цалкам зменіцца. Потым, калі мы падняліся, калі мы ўбачылі Мадонну зблізку, тую яе прыгажосць, той спакой, тую радасць, якія яна перадала табе, у той момант для мяне не было нічога іншага. У той момант існавала толькі яна, і ў маім сэрцы было толькі жаданне, каб той прывід паўтарыўся зноў, каб мы маглі яго зноў убачыць.

Першы раз, калі мы яе ўбачылі, ад радасці і эмоцый не змаглі сказаць ні слова; мы проста плакалі ад радасці і маліліся, каб гэта паўтарылася. У той жа дзень, калі мы вярнуліся дамоў, узнікла праблема: як паведаміць бацькам, што мы бачылі Маці Божую? Сказалі б, што мы вар'яты! На самай справе іх рэакцыя на пачатку была зусім непрыемнай. Але бачачы нас, нашы паводзіны (як казала мая маці, я была настолькі іншай, што больш не хацела выходзіць з сябрамі, хацела ісці на Імшу, хацела маліцца, хацела падняцца на гару аб’яўленняў) , яны пачалі верыць, і я магу сказаць, што ў той момант пачалося маё жыццё з Маці Божай. Я бачыў яе семнаццаць гадоў. Можна сказаць, што я вырасла з ёй, навучылася ад яе ўсяму, шмат чаму, чаго раней не ведала.

Калі Маці Божая прыйшла сюды, яна адразу запрасіла нас да сваіх галоўных пасланняў, якія былі для мяне зусім новымі, напрыклад да малітвы, трох частак Ружанца. Мне было цікава: навошта маліцца трыма часткамі Ружанца і што такое Ружанец? Чаму хутка? і я не разумеў, для чаго гэта, што значыць навяртацца, навошта маліцца за мір. Усе яны былі для мяне новымі рэчамі. Але з самага пачатку я зразумеў адно: каб прыняць усё, што кажа нам Маці Божая, трэба толькі цалкам адкрыцца Ёй. Маці Божая часта кажа ў сваіх пасланнях: дастаткова табе адкрыць мне сваё сэрца, а пра ўсё астатняе я паклапочуся. Так я зразумеў, што аддаў сваё жыццё ў рукі Маці Божай. Я сказаў ёй весці мяне, каб усё, што я буду рабіць, было Яе воляй, так пачалося маё падарожжа з Маці Божай. Маці Божая запрасіла нас да малітвы і параіла нам вярнуць святы Ружанец у нашы сем’і, таму што яна сказала, што няма нічога большага, што можа аб’яднаць сям’ю, чым супольная малітва на святым Ружанцы, асабліва з нашымі дзецьмі. Я бачу, што многія людзі, калі сюды прыходзяць, пытаюцца: мой сын не моліцца, мая дачка не моліцца, што нам рабіць? І я ў іх пытаюся: вы калі-небудзь маліліся са сваімі дзецьмі? Многія кажуць, што не, таму мы не можам чакаць, што нашы дзеці будуць маліцца ва ўзросце дваццаці гадоў, калі да таго часу яны ніколі не бачылі малітвы ў сваіх сем'ях, яны ніколі не бачылі, што Бог існуе ў іх сем'ях. Мы павінны быць прыкладам для нашых дзяцей, мы павінны іх вучыць, ніколі не рана вучыць нашых дзяцей. Ва ўзросце 4-5 гадоў яны не павінны маліцца з намі тры часткі Ружанца, але хаця б прысвяціць час Богу, каб зразумець, што Бог павінен займаць першае месца ў нашых сем’ях. (…) Чаму Маці Божая прыходзіць? Ён прыходзіць дзеля нас, дзеля нашай будучыні. Яна кажа: Я хачу выратаваць вас усіх і даставіць вас аднойчы як найпрыгажэйшы букет майму Сыну.

Мы не разумеем, што Маці Божая прыходзіць сюды дзеля нас. Якая вялікая Яго любоў да нас! Яна заўсёды кажа, што малітвай і постам можна зрабіць усё, нават спыніць войны. Мы павінны разумець пасланні Маці Божай, але спачатку мы павінны зразумець іх у нашых сэрцах. Калі мы не адкрываем нашыя сэрцы на Маці Божую, мы нічога не можам зрабіць, мы не можам прыняць Яе пасланні. Я заўсёды кажу, што любоў Маці Божай вялікая і за гэтыя 18 гадоў яна паказала нам гэта шмат разоў, заўсёды паўтараючы адны і тыя ж пасланні для нашага збаўлення. Успомніце маці, якая ўвесь час кажа свайму сыну: зрабі тое і зрабі гэта, у рэшце рэшт ён гэтага не робіць, і нам застаецца дрэнна. Нягледзячы на ​​гэта, Маці Божая працягвае прыходзіць сюды і зноў запрашае нас да тых жа пасланняў. Проста паглядзіце на яго любоў праз паведамленне, якое ён дае нам 25-га чысла месяца, у якім кожны раз у канцы ён кажа: дзякуй, што адказалі на мой заклік. Як жа цудоўна Маці Божая, калі кажа нам «дзякуй, што мы адказалі на Яе заклік». Замест гэтага мы павінны дзякаваць Маці Божай кожную секунду нашага жыцця, таму што Яна прыходзіць сюды, таму што Яна прыходзіць, каб выратаваць нас, таму што Яна прыходзіць, каб дапамагчы нам. Маці Божая таксама запрашае нас маліцца аб міры, таму што Яна прыйшла сюды як Каралева супакою і сваім прыходам прыносіць нам супакой, і Бог дае нам свой супакой, мы толькі павінны вырашыць, ці жадаем мы Яго супакою. Многія напачатку здзіўляліся, чаму Маці Божая так настойліва патрабуе малітвы аб супакоі, бо ў той момант у нас быў мір. Але потым яны зразумелі, чаму Маці Божая так настойвала, бо яна сказала, што малітвай і постам можна спыніць і войны. Пасля дзесяці гадоў яго штодзённых запрашэнняў маліцца за мір тут пачалася вайна. Я ўпэўнены ў сваім сэрцы, што калі б мы ўсе прынялі пасланне Маці Божай, шмат чаго б не адбылося. Не толькі мір на нашай зямлі, але і ва ўсім свеце. Вы ўсе павінны быць яго місіянерамі і несці яго пасланні. Яна таксама запрашае нас да навяртання, але кажа, што перш за ўсё мы павінны навярнуць свае сэрцы, бо без навяртання сэрца мы не можам дасягнуць Бога. І тады лагічна, што калі мы не маем Бога ў сваім сэрцы, мы не можам нават прыняць тое, што кажа нам Маці Божая; калі мы не маем міру ў нашых сэрцах, мы не можам маліцца аб міры ў свеце. Шмат разоў я чую, як пілігрымы кажуць: «Я злуюся на майго брата, я яму прабачыў, але лепш, каб ён трымаўся далей ад мяне». Гэта не мір, не прабачэнне, таму што Маці Божая нясе нам сваю любоў, і мы павінны праяўляць любоў да бліжняга і любіць усіх. мы павінны перш за ўсё дараваць усім, каб мець мір у нашых сэрцах. Калі прыязджаюць у Меджугор’е, многія кажуць: магчыма, мы нешта ўбачым, магчыма, мы ўбачым Маці Божую, сонца, якое круціцца… Але я кажу ўсім тым, хто сюды прыязджае, што галоўнае, самы вялікі знак, які Бог можа даць вам, гэта канверсія. Гэта найвялікшы знак, які кожны пілігрым можа мець тут, у Меджугор’і. Што можна прывезці з Меджугор'я на памяць? Найвялікшым сувенірам Меджугор’я з’яўляюцца пасланні Маці Божай: трэба сведчыць, а не саромецца. Мы проста павінны разумець, што мы не можам нікога прымусіць паверыць. Кожны з нас мае вольны выбар верыць ці не, мы павінны сведчыць, але не толькі словамі. Вы можаце мець малітоўныя групы ў сваіх дамах, неабавязкова дзвесце ці сто, нас можа быць нават дзве ці тры, але першая малітоўная група павінна быць нашай сям'ёй, потым мы павінны прыняць іншых і запрасіць іх маліся з намі. Затым ён распавядае пра апошняе аб’яўленне Маці Божай у Маямі 12 верасня.

(Інтэрв'ю ад 7.12.1998, рэдакцыя Франка Сільві і Альберта Баніфацыа)

Крыніца: Рэха Меджугор'я