Меджугор'е бачыў Ян Павел II, калі быў Папам
Інтэрв’ю з біскупам Паўлам Гніліцай, даўнім сябрам Папы, які жыве ў Рыме пасля яго ўцёкаў са Славакіі ў 50-х гадах. У біскупа запыталіся, ці і як Папа выказаў меркаванне аб Меджугор’і. Інтэрв'ю брала Мары Чэрнін у кастрычніку 2004 года.
Біскуп Гніліца, вы правялі шмат часу побач з Папам Янам Паўлам ІІ і маглі падзяліцца з ім вельмі асабістымі момантамі. Ці была магчымасць паразмаўляць з Папам пра падзеі ў Меджугор’і?
Калі я наведаў Святога Айца ў Кастэль Гандольфа ў 1984 г. і паабедаў з ім, я расказаў яму пра прысвячэнне Расіі Беззаганнаму Сэрцу Марыі, якое я змог здзейсніць 24 сакавіка таго ж года ў зусім нечаканы час. Так, ва Успенскім саборы Маскоўскага Крамля, як прасіла Маці Божая ў Фаціме. Ён быў вельмі ўражаны і сказаў: «Маці Божая вяла вас туды сваёй рукой», а я адказаў: «Не, Святы Айцец, яна насіла мяне на руках!». Затым ён спытаў мяне, што я думаю пра Меджугор'е і ці быў я там раней. Я адказаў: «Не. Ватыкан не забараняў, але раіў”. На што Папа зірнуў на мяне рашучым позіркам і сказаў: «Ідзі інкогніта ў Меджугор’е, як ты ехаў у Маскву. Хто табе забароніць?». Такім чынам, Папа афіцыйна не дазволіў мне туды паехаць, але ён знайшоў рашэнне. Тады Папа зайшоў у ваш кабінет і дастаў кнігу пра Меджугор’е Рэнэ Ларэнтэна. Ён пачаў чытаць мне некалькі старонак і заўважыў, што пасланні з Меджугор’я звязаны з пасланнямі з Фацімы: «Разумееце, Меджугор’е — гэта працяг фацімскага паслання». Я ездзіў тры ці чатыры разы інкогніта ў Меджугор'е, але тады тагачасны біскуп Мостар-Дуўна Пава Заніч напісаў мне ліст, у якім папярэджваў мяне больш не ехаць у Меджугор'е, інакш ён напісаў бы Папе. паведаміў аб маім знаходжанні, але мне, вядома, не трэба было баяцца Святога Айца.
Ці была ў вас яшчэ магчымасць паразмаўляць з Папам пра Меджугор’е пасля?
Так, другі раз мы размаўлялі пра Меджугор’е — я гэта добра памятаю — гэта было 1 жніўня 1988 г. Да Папы ў Кастэль Гандольфа прыехала медыцынская камісія з Мілана, якая тады аглядала візіянераў. Адзін з лекараў адзначыў, што біскуп дыяцэзіі Мостар стварае цяжкасці. Тады Папа сказаў: «Паколькі ён біскуп рэгіёну, вы павінны яго слухаць» і, адразу пасур’ёзнеўшы, дадаў: «Але ён павінен будзе даць справаздачу перад законам Божым, што ён вёў справу ў правільны шлях". Папа на імгненне заставаўся задуменным, а потым сказаў: «Сёння свет губляе адчуванне звышнатуральнага, гэта значыць пачуццё Бога. Але многія зноў знаходзяць гэты сэнс у Меджугор’і праз малітву, пост і сакрамэнты». Гэта было самае прыгожае і дакладнае сведчанне для Меджугор'я. Мяне гэта ўразіла, таму што камісія, якая правярала візіянераў, заявіла: Non constat de supernaturalitate. Наадварот, Папа даўно разумеў, што ў Меджугор’і адбываецца нешта звышнатуральнае. З самых разнастайных аповедаў іншых людзей пра падзеі ў Меджугор’і Папа змог пераканацца, што ў гэтым месцы сустракаецца Бог.
Ці не магчыма, што многае з таго, што адбываецца ў Меджугор'і, было прыдумана з нуля і што рана ці позна выявіцца, што свет трапіў у вялікую афёру?
Некалькі гадоў таму ў Марыенфрыдзе адбылася вялікая сустрэча моладзі, на якую я таксама быў запрошаны. Тады журналіст спытаў мяне: «Спадар біскуп, ці не здаецца вам, што ўсё, што адбываецца ў Меджугор’і, паходзіць ад д’ябла?». Я адказаў: «Я езуіт. Святы Ігнацый вучыў нас, што трэба адрозніваць духаў і што кожная падзея можа мець тры прычыны або прычыны: чалавечую, боскую або д'ябальскую». У рэшце рэшт ён быў вымушаны пагадзіцца з тым, што ўсё, што адбываецца ў Меджугор’і, немагчыма растлумачыць з чалавечага пункту гледжання, гэта значыць, што цалкам нармальныя маладыя людзі прыцягваюць сюды тысячы людзей, якія штогод сцякаюцца сюды, каб паяднацца з Богам. , Меджугор’е называюць канфесіяналам у свеце: ні ў Лурдзе, ні ў Фаціме няма такога феномену, каб столькі людзей хадзіла да споведзі. Што адбываецца ў канфесіянале? Святар вызваляе грэшнікаў ад д'ябла. Я тады адказаў журналісту: «Безумоўна, д’яблу шмат што ўдалося, але аднаго дакладна не можа. Ці можа д’ябал пасылаць людзей у канфесіяналы, каб вызваліць іх ад сябе?» Тады журналіст засмяяўся і зразумеў, пра што я. Таму адзінай прычынай застаецца Бог! Пазней я таксама паведаміў аб гэтай размове Святому Айцу.
Як пасланне з Меджугор'я можна абагульніць у некалькіх сказах? Што адрознівае гэтыя пасланні ад пасланняў з Лурда ці Фацімы?
Ва ўсіх гэтых трох месцах пілігрымкі Маці Божая заклікае да пакаяння, пакаяння і малітвы. У гэтым паведамленні трох месцаў з'яўлення падобныя. Розніца ў тым, што меджугорскія пасланні працягваюцца ўжо 24 гады. Гэтая інтэнсіўная бесперапыннасць звышнатуральных з'яўленняў не зменшылася ў апошнія гады, настолькі, што ўсё больш і больш інтэлектуалаў звяртаюцца ў гэтае месца.
Для некаторых людзей паведамленні з Меджугор'я не заслугоўваюць даверу, таму што тады пачалася вайна. Дык не месца міру, а сваркі?
Калі ў 1991 годзе (роўна праз 10 гадоў пасля першага паслання: «Мір, мір і толькі мір!») пачалася вайна ў Босніі і Герцагавіне, я зноў абедаў з Папам, і ён спытаў мяне: «Як вы тлумачыце аб'яўленні Меджугор'е, калі зараз у Босніі ідзе вайна?» Вайна была сапраўды дрэннай рэччу. Таму я сказаў Папу: «І ўсё ж цяпер адбываецца тое ж самае, што адбылося ў Фаціме. Калі б мы тады прысвяцілі Расію Беззаганнаму Сэрцу Марыі, можна было б пазбегнуць Другой сусветнай вайны, а таксама распаўсюду камунізму і атэізму. Адразу пасля таго, як Вы, Святы Айцец, здзейснілі гэтае пасвячэнне ў 1984 г., у Расіі адбыліся вялікія змены, праз якія пачалося падзенне камунізму. Нават у Меджугор’і напачатку Маці Божая папярэджвала, што, калі мы не навернемся, пачнуцца войны, але ніхто не ўспрымаў гэтыя паведамленні ўсур’ёз. Гэта азначае, што калі б біскупы былой Югаславіі ўспрынялі пасланні сур'ёзна - вядома, яны яшчэ не могуць даць канчатковае прызнанне Касцёла, улічваючы, што аб'яўленні яшчэ працягваюцца, - магчыма, мы б не дайшлі да гэтага». Тады Папа сказаў мне: «Такім чынам, біскуп Гніліца перакананы, што маё прысвячэнне Беззаганнаму Сэрцу Марыі было сапраўдным?» і я адказаў: «Безумоўна, гэта было сапраўдным, справа толькі ў тым, колькі біскупаў здзейснілі гэтае пасвячэнне ў камуніі (у адзінстве) з Папам».
Вернемся зноў да Папы Яна і яго асаблівай місіі…
Так, некалькі гадоў таму, калі Папа быў ужо са слабым здароўем і пачынаў хадзіць з кіёчкам, за абедам я зноў расказаў яму пра Расію. Потым ён абапёрся на маю руку, каб я праводзіў яго да ліфта. Ён ужо моцна дрыжаў і пяць разоў урачыстым голасам паўтарыў словы Маці Божай Фацімскай: «У рэшце рэшт Маё Беззаганнае Сэрца пераможа». Папа сапраўды адчуваў, што ў яго ёсць гэтае вялікае заданне для Расіі. Ужо тады ён падкрэсліў, што Меджугор’е — гэта не што іншае, як працяг Фацімы і што мы павінны нанова адкрыць для сябе сэнс Фацімы. Маці Божая хоча выхоўваць нас у малітве, пакаянні і большай веры. Зразумела, што маці хвалюецца за сваіх дзяцей, якія знаходзяцца ў небяспецы, і Маці Божая ў Меджугор’і. Я таксама патлумачыў Папу, што сёння самы вялікі марыйны рух пачынаецца з Меджугор’я. Паўсюль ёсць малітоўныя групы, якія збіраюцца ў духу Меджугор'я. І ён гэта пацвердзіў. Таму што менш святых сем’яў. Шлюб — гэта таксама вялікае пакліканне.
Некаторых здзіўляе, што ніхто з візіянераў Меджугор’я, пасталеўшы, не пайшоў у кляштар і не стаў святаром. Ці можна трактаваць гэты факт як знак нашага часу?
Так, я бачу гэта ў вельмі пазітыўным ключы, таму што мы бачым, што гэтыя людзі, якіх абрала Маці Божая, з’яўляюцца простымі Божымі прыладамі, не з’яўляюцца аўтарамі, якія ўсё прыдумалі, але з’яўляюцца супрацоўнікамі большага Божага плана. Самі па сабе не мелі б сілы. Сёння асабліва неабходна, каб жыццё свецкіх было аднаўленне. Ёсць, напрыклад, таксама сем’і, якія перажываюць гэтае прысвячэнне Маці Божай, а не толькі законніцы ці святары. Бог пакідае нас свабоднымі. Сёння мы павінны даваць сведчанне ў свеце: магчыма, раней такія ясныя сведчанні знаходзіліся ў асноўным у манастырах, але сёння мы маем патрэбу ў гэтых знаках і ў свеце. Цяпер перш за ўсё сям'я павінна абнавіць сябе, бо сям'я сёння знаходзіцца ў глыбокім крызісе. Магчыма, мы не ведаем усіх Божых планаў, але, безумоўна, мы павінны сёння асвячаць сям’ю. Чаму становіцца менш пакліканняў?