Пасланне Мірыяны ад 2 жніўня ў Меджугор’і размаўляе Маці Божая

Дарагія дзеці, я прыйшоў да вас з расчыненымі рукамі, каб прыняць вас усіх у абдымкі пад маім плашчом. Але я не магу гэтага зрабіць, пакуль у цябе сэрца не напоўніцца фальшывымі агнямі і фальшывымі ідаламі. Ачысціце яго і дайце маім анёлам магчымасць спяваць у вашым сэрцы. І ў гэты момант я вазьму цябе пад плашчом і дам табе майго сына сапраўднага свету сапраўднага шчасця. Не чакайце маіх дзяцей. Дзякуй.

Урывак з Бібліі, які можа дапамагчы нам зразумець гэтае паведамленне.

Мудрасць 14,12-21
Вынаходніцтва ідалаў стала пачаткам прастытуцыі, іх адкрыццё ажывіла карупцыю. Яны не існавалі ў самым пачатку, і не будуць іх існаваць. Яны ўвайшлі ў свет дзеля ганарыстасці чалавека, і таму для іх быў усталяваны хуткі канец. Бацька, паглынуты заўчаснай жалобай, загадаў выяву сына, якую так хутка выкралі, і ўшанаваў, як бог, які незадоўга да гэтага быў памерлым загадаў сваім супрацоўнікам таямніцы і абрады пасвячэння. Тады злы звычай, узмоцнены з часам, выконваўся як закон. Статуям таксама пакланяліся па загадзе ўладароў: падданыя, не маючы магчымасці здалёк ушанаваць іх асабіста, прайгравалі аддалены вобраз з мастацтвам, рабілі бачны вобраз шанаванага караля, каб заўзята ліслівіць адсутнага, як быццам ён прысутнічаў. Да пашырэння культу нават сярод тых, хто яго не ведаў, ён падштурхнуў амбіцыі мастака. На самай справе, апошні, які імкнецца дагадзіць магутным, імкнуўся да мастацтва зрабіць вобраз прыгажэйшым; людзі, прыцягнутыя вытанчанасцю працы, лічылі аб'ектам пакланення таго, каго незадоўга да гэтага ўшанавалі чалавекам. Гэта стала пагрозай для жывых, таму што людзі, якія сталі ахвярамі няшчасця ці тыраніі, навязвалі непараўнальнае імя каменню ці лесу.