Айцец Лівіё: Я кажу вам галоўнае паведамленне Меджугор'я

Самае важнае пасланне, якое вынікае з аб’яўленняў Мадонны, калі яны сапраўдныя, заключаецца ў тым, што Марыя з’яўляецца рэальнай постаццю, якая сапраўды існуе, нават калі знаходзіцца ў вымярэнні, якое пазбягае нашых пачуццяў. Для хрысціянаў сведчанне візіянераў, несумненна, з’яўляецца пацвярджэннем веры, якая часта хістаецца і як бы дрэмле. Нельга забываць, што з моманту ўваскрасення Хрыста і да сённяшняга дня аб’яўленні Езуса, як і аб’яўленні Марыі, аказвалі важны ўплыў на жыццё Касцёла, абуджаючы веру і стымулюючы хрысціянскае жыццё. Аб’яўленні з’яўляюцца знакам звышнатуральнага, з дапамогай якога Бог сваёй мудрасцю і провідам усяляе новую моц у пілігрымуючы народ Божы на зямлі. Пагарджаць аб’яўленнямі або, што яшчэ горш, пагарджаць імі, азначае няправільна разумець адзін з інструментаў, з дапамогай якіх Бог умешваецца ў жыццё Касцёла.

Я ніколі не забуду ўнутраны вопыт, які я адчуў у першы дзень, калі прыехаў у Меджугор'е. Быў халодны сакавіцкі вечар 1985 года, калі пілігрымкі яшчэ толькі зараджаліся, а вёска знаходзілася пад пастаянным наглядам міліцыі. Я хадзіў у царкву пад праліўным дажджом. Быў будні дзень, але будынак быў запоўнены мясцовымі жыхарамі. У той час аб’яўленні адбываліся перад святой Імшой у невялікім памяшканні, што прымыкае да сакрыстыі. Падчас святой Імшы думка пра святло прайшла ў маёй душы. «Вось, — казаў я сабе, — з’яўляецца Мадонна, таму хрысціянства — адзіная сапраўдная рэлігія». Я нават раней не сумняваўся ў справядлівасці сваёй веры. але ўнутранае перажыванне прысутнасці Маці Божай падчас аб’яўлення мела як бы адзетае ў цела і кроў праўды веры, у якія я верыў, робячы іх жывымі і ззяючымі святасцю і прыгажосцю.

Падобны вопыт перажывае пераважная большасць пілігрымаў, якія пасля часта стомнага і нязручнага шляху прыбываюць у Меджугор’е, не знайшоўшы нічога, што задавальняла б матэрыяльныя пачуцці або сенсацыйныя чаканні. Скептык можа задацца пытаннем, што могуць знайсці людзі, якія прыязджаюць у гэтую аддаленую вёску з Амерыкі, Афрыкі ці Філіпін. Бо там іх чакае толькі сціплая парафія. Аднак яны вяртаюцца дадому перамененымі і часта вяртаюцца цаной вялікіх ахвяр, таму што ў іх сэрцах вырасла ўпэўненасць, што Марыя сапраўды ёсць, што Яна апякуецца гэтым светам і жыццём кожнага з нас з пяшчотай і любоўю, якая не мае межаў.

Несумненна, самае важнае і непасрэднае паведамленне, якое дасягае сэрца кожнага, хто едзе ў Меджугор’е, — гэта тое, што Марыя жывая і таму хрысціянская вера праўдзівая. Хтосьці можа запярэчыць, што вера, якая патрабуе знакаў, яшчэ нетрывалая. Але хто ў гэтым недаверлівым свеце, дзе пануючая культура пагарджае рэлігіяй і дзе, нават у Касцёле, ёсць нямала стомленых і сонных душ, не мае патрэбы ў знаках, якія ўмацоўваюць веру і падтрымліваюць на шляху супраць плыні?