Падумайце, ці гатовыя вы прыняць прарочы голас Хрыста

"Сапраўды кажу вам, ніводзін прарок не прымаецца ў сябе на радзіме". Лукі 4:24

Вы калі-небудзь чулі, што пра Езуса прасцей размаўляць з незнаёмым чалавекам, чым з бліжэйшым? Таму што? Часам бывае цяжка падзяліцца сваёй верай з самымі блізкімі людзьмі, а яшчэ больш складана натхніцца верай кагосьці з блізкіх.

Гэтае выказванне Ісус робіць пасля таго, як толькі што прачытаў Ісаю ад прарока ў прысутнасці яго сваякоў. Яны яго слухалі, спачатку былі крыху ўражаны, але хутка прыйшлі да высновы, што гэта нічога асаблівага. У рэшце рэшт, яны былі разгневаны Ісусам, выгналі яго з горада і ў гэты момант ледзь не забілі. Але гэта быў не яго час.

Калі Сын Божы з цяжкасцю прыняў сваякоў прарокам, нам таксама будзе цяжка дзяліцца Евангеллем з навакольнымі. Але значна важней разгледзець, як мы бачым ці не бачым Хрыста ў самых блізкіх нам людзях. Мы сярод тых, хто адмаўляецца бачыць Хрыста ў нашай сям'і, і сярод тых, з кім мы блізкія? Замест гэтага, мы схільныя быць крытычнымі і асуджаць тых, хто вакол нас?

Праўда ў тым, што нам значна лягчэй убачыць недахопы самых блізкіх, чым іх годнасць. Убачыць іх грахі значна прасцей, чым прысутнасць Бога ў іх жыцці. Але наша задача не засяроджвацца на іх граху. Наша праца - бачыць у іх Бога.

Любы чалавек, з якім мы блізкія, несумненна, будзе мець у сабе дабро. Яны будуць адлюстроўваць прысутнасць Бога, калі мы хочам гэта ўбачыць. Наша мэта павінна быць не толькі ўбачыць яго, але і шукаць. І чым бліжэй мы да іх, тым больш нам трэба засяродзіцца на прысутнасці Бога ў іх жыцці.

Падумайце сёння пра тое, ці гатовыя вы прыняць прарочы голас Хрыста сярод людзей вакол вас. Ці гатовыя вы гэта ўбачыць, распазнаць і палюбіць у іх? Калі не, вы вінаватыя ў словах Ісуса вышэй.

Госпадзе, хай я бачу цябе ва ўсіх, з кім маю дачыненне кожны дзень. Дазвольце мне пастаянна шукаць вас у іх жыцці. І пакуль я адкрываю цябе, хай люблю цябе ў іх. Ісусе, я веру ў цябе.