Падумайце сёння, што Бог адкажа вам, калі для вас гэта лепш

Езус навучаў у сінагозе ў суботу. І была жанчына, паралізаваная духам васемнаццаць гадоў; яна была сагнутая, зусім не магла стаяць. Убачыўшы яе, Езус паклікаў яе і сказаў: «Жанчына, ты вызвалена ад сваёй немачы». Ён усклаў на яе рукі, і яна адразу ўстала і праславіла Бога (Лк 13, 10-13).

Кожны цуд Езуса, безумоўна, з’яўляецца актам любові да ацаленага чалавека. У гэтай гісторыі гэтая жанчына пакутавала васемнаццаць гадоў, і Езус праяўляе сваё спачуванне, вылечваючы яе. І хаця гэта відавочны акт любові непасрэдна да яе, у гэтай гісторыі ёсць нашмат больш, чым урок для нас.

Адно паведамленне, якое мы можам зрабіць з гэтай гісторыі, вынікае з таго, што Езус аздараўляе па ўласнай ініцыятыве. Хоць некаторыя цуды здзяйсняюцца па просьбе і малітве вылечанага, гэты цуд адбываецца проста дзякуючы дабрыні Езуса і Яго спагадзе. Відавочна, што гэтая жанчына не шукала аздараўлення, але, калі Езус убачыў яе, Ён прыхінуўся да яе сэрцам і вылечыў яе.

Так і з намі, Езус ведае, што нам патрэбна, перш чым мы ў Яго просім. Наш абавязак - заўсёды заставацца вернымі Яму і ведаць, што ў нашай вернасці Ён дасць нам тое, што нам патрэбна, перш чым мы нават прасілі.

Другое паведамленне зыходзіць з таго факту, што гэтая жанчына «ўстала на ногі», калі вылечылася. Гэта сімвалічны вобраз таго, што робіць з намі ласка. Калі Бог уваходзіць у наша жыццё, мы можам, так бы мовіць, выстаяць. Мы можам ісці з новай упэўненасцю і годнасцю. Мы выяўляем, хто мы ёсць, і жывем свабодна ў Яго ласцы.

Паразважайце сёння над гэтымі двума фактамі. Бог ведае кожную вашу патрэбу і задаволіць гэтыя патрэбы, калі вам гэта будзе лепш. Акрамя таго, калі ён дасць вам сваю ласку, гэта дазволіць вам жыць у поўным даверы, як яго сын або дачка.

Пане, я аддаюся Табе і спадзяюся на Тваю вялікую міласэрнасць. Я веру, што ты дазволіш мне ісці тваімі шляхамі кожны дзень майго жыцця з поўнай упэўненасцю. Ісус, я веру ў цябе.