Сястра Фаўстына апісвае нам болі пекла
З яго дзённіка даведваемся наступнае… 20.х.1936. (ІІ сшытак)
Сёння пад кіраўніцтвам анёла я адправіўся ў глыбіню пекла. Гэта месца вялікіх пакутаў на ўсёй сваёй жахліва вялікай плошчы. Гэта розныя пакаранні, якія я бачыў: першае пакаранне, якое складае пекла, - гэта страта Бога; другое — пастаянныя згрызоты сумлення; па-трэцяе, усведамленне таго, што гэты лёс ніколі не зменіцца; чацвёртая кара - агонь, які пранікае ў душу, але не губіць яе; гэта страшны боль: гэта чыста духоўны агонь, распалены гневам Божым; пятая кара — суцэльная цемра, жудасны задушлівы смурод, і хоць цёмна, дэманы і праклятыя душы бачаць адзін аднаго і бачаць усё зло чужое і сваё; шостае пакаранне - бесперапынная кампанія сатаны; сёмае пакаранне - вялізны адчай, нянавісць да Бога, праклёны, праклёны, блюзнерства. Гэта пакуты, якія церпяць усе праклятыя разам, але гэта яшчэ не канец мукаў. Існуюць асаблівыя пакуты для розных душ, якія з'яўляюцца пакутамі пачуццяў. Кожная душа, чым зграшыла, пакутуе страшэнна і неапісальна. Ёсць жудасныя пячоры, прорвы пакут, дзе кожнае катаванне адрозніваецца ад другога. Я памёр бы пры выглядзе тых жудасных катаванняў, калі б не падтрымала мяне ўсемагутнасць Божая.Грэшнік ведае, што тым пачуццём, у якім ён грашыць, ён будзе катавацца вечна. Я пішу гэта па загаду Божаму, каб ніводная душа не магла апраўдвацца тым, што няма пекла, або што там ніхто ніколі не быў і ніхто не ведае, як гэта. Я, сястра Фаўстына, па Божым загадзе была ў бездані пекла, каб расказваць пра гэта душам і сведчыць, што пекла існуе. Я не магу гаварыць пра гэта зараз. Я маю загад ад Бога пакінуць гэта пісьмова. Дэманы выказалі вялікую нянавісць да мяне, але па Божым загадзе яны павінны былі мяне слухацца. Тое, што я напісаў, - слабы цень таго, што я бачыў. Я заўважыў адну рэч: большасць існуючых душ - гэта душы, якія не верылі, што пекла існуе. Калі я апамятаўся, я не мог акрыяць ад страху, пры думцы, што душы там так пакутуюць, таму я з большым запалам малюся аб навяртанні грэшнікаў і няспынна малю для іх Божую Міласэрнасць. О мой Езу, я аддаю перавагу мучыцца да канца свету ў найвялікшых катаваннях, чым пакрыўдзіць Цябе найменшым грахом.
Сястра Фаўстына Кавальская