Апошняе паведамленне аддадзена Джампіл'еры

Пасланне Езуса, 29.

Як вы думаеце, што Я знаходжу сёння ў рэлігійных супольнасцях наогул і ў кожнай прысвечанай Мне душы? У многіх з іх толькі мітусня і дух свету. Тым не менш, у найвялікшай радасці духу, у дзень рэлігійнага пасвячэння, чалавек развітваўся з шумам свету, урачыста абяцаючы не жадаць чуць нічога, акрамя Майго голасу.
Дзеці мае, але калі свет гаворыць сваёй мітуснёй, сваімі фальшывымі радасцямі, сваімі падманамі, мне трэба маўчаць. Так і раблю. Паступова Мой вобраз сціраецца з твару зямлі і з сэрца чалавека, каб стварыць іншы, які заменіць Мяне. Ёсць занадта шмат кансэкраваных душ, якія носяць рэлігійны габіт і маюць дух свету.

Мае дзеці, усе пакінулі Мяне ў шоку ад Маёй няўдачы. Дзве ці тры верныя душы, якія глядзяць на Мяне вачыма, закрытымі слязьмі, Мая Маці, вучань, якога Я так любіў, і Магдалена. Але дзе ж астатнія? Дзе Пётр, скала, аб якую разаб'юцца буры? Дзе Мой народжаны Касцёл, які праз некалькі хвілін паўстане з барвовай раны Майго сэрца, якую жаўнер рыхтуецца адкрыць? Яна паўстане як найпрыгажэйшая кветка ў Раі, зачатая любоўю і ўкормленая Маім целам і Маёй крывёй, якія будуць працягваць праліваць кроў да канца часоў.
Дзеці Мае, нават Мая царква больш не ведае пра Маю прысутнасць, таму што калі б гэта было, усё не было б так. Пра гэта не ведаюць нават тыя, хто моцай свайго вечнага святарства зводзіць Мяне з нябёсаў. Хіба я сапраўды не вечна адрынуты, вечна незразуметы? Яны не зразумелі, што Маё Евангелле не мяняе Маіх святароў, якія трымаюць у руцэ кубак задавальненняў і не прапускаюць яго да апошняй кроплі. Гэта было не тое, што я хацеў. Маліцеся за Маю царкву, бо многія душы загінулі.
Цяпер дабраслаўляю вас у імя Айца і Сына і Святога Духа.