Евангелле ад 30 студзеня 2019 года

Ліст да Габрэяў 10,11-18.
Браты, кожны святар кожны дзень прадстаўляе сябе, каб адсвяткаваць культ і прыносіць шмат разоў адны і тыя ж ахвяры, якія ніколі не могуць ліквідаваць грахі.
Наадварот, ахвяраваўшы раз і назаўсёды адзіную ахвяру за грахі, пасадзіўшы сябе на правую руку Бога,
проста чакае, калі яго ворагі пасадзяць пад ногі.
Бо адзінай прыналежнасцю ён назаўсёды зрабіў тых, каго асвяціў.
Святы Дух таксама сведчыць аб гэтым. На самай справе, сказаўшы:
Вось запавет, які Я заключу зь імі пасьля тых дзён, кажа Гасподзь: пакладу законы Мае ў сэрцы іхнія і ўкладу іх у розумы іхнія,
кажа: І ня буду больш успамінаць грахоў іхніх і беззаконьняў іхніх.
Цяпер, дзе ёсць прабачэнне за гэтыя рэчы, ужо няма неабходнасці ў ахвяры за грэх.

Псалтыр 110 (109), 1.2.3.4.
Аракул Гасподні, мой Гасподзь:
"Сядзьце справа ад мяне,
пакуль я ляжаў ворагам тваім
да крэсла вашых ног ».

Скіпетр вашай сілы
цягнецца Гасподзь з Сіёна;
«Дамінуйце сярод вашых ворагаў.

Вам княства ў дзень вашай улады
паміж святымі бляскамі;
з грудзей світання,
як раса, я пра цябе. »

Гасподзь прысягаў
і не шкадуйце:
«Вы святар назаўсёды
на манер Мелхіседэка ».

З Евангелля Ісуса Хрыста паводле Марка 4,1-20.
У той час Ісус зноў пачаў вучыць на беразе мора. І сабраўся вакол яго вялікі натоўп, так што ён увайшоў у лодку і сядзеў там, седзячы ў моры, а натоўп быў на зямлі, на беразе.
Ён многаму вучыў іх прыповесьцямі і казаў ім у навучаньні Сваім:
«Слухай. Вось выйшаў сейбіт сеяць.
Калі ён сеяў, частка ўпала пры дарозе, і наляцелі птушкі і паласваліся.
Другі ўпаў сярод камянёў, дзе было мала зямлі, і адразу ўзышоў, таму што не было глыбокай глебы;
але калі ўзышло сонца, яно згарэла і, не маючы кораня, засохла.
Іншы ўпаў у церні; церні выраслі, задушылі яго, і ён не прынёс плёну.
А іншае ўпала на добрую зямлю, дало плод, які ўзышоў і вырас, і даў ураджай то ў трыццаць, то ў шэсцьдзесят, а то ў сто разоў».
І сказаў: «Хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае!».
Потым, калі ён застаўся адзін, яго людзі разам з дванаццаццю пыталіся ў яго пра прытчы. І сказаў ім:
«Там даверана таямніца Валадарства Божага; вонкавым жа ўсё тлумачыцца ў прытчах,
таму што: хай глядзяць, але не бачаць, хай чуюць, але не разумеюць, каб не навярнуліся і не атрымалі прабачэння».
Ён працягваў, кажучы ім: «Калі вы не разумееце гэтай прытчы, як вы можаце зразумець усе іншыя прытчы?
Сейбіт слова сее.
Тыя, хто на шляху, - гэта тыя, у каго сеецца слова; але калі яны слухаюць, адразу прыходзіць сатана і забірае пасеянае ў іх слова.
Падобна і тыя, хто прымае насенне на камянях, гэта тыя, хто, пачуўшы слова, адразу прымае яго з радасцю,
але яны не маюць у сабе кораня, яны непастаянныя, і таму, калі настае нейкае гора або пераслед за слова, яны адразу руйнуюцца.
Іншыя - гэта тыя, што сеюць у церні: гэта тыя, хто пачуў слова,
але клопаты сьвету і падман багацьця і ​​ўсе іншыя жаданьні прыходзяць, яны душаць слова, і яно застаецца бясплодным.
Тыя, хто прымае насенне на добрай зямлі, гэта тыя, хто слухае слова, прымае яго і прыносіць плён у меру: хто ў трыццаць, хто ў шэсцьдзесят, хто ў сто разоў».