Сённяшняе Евангелле 19 верасня 2020 г. са словамі Папы Францішка

ЧЫТАННЕ ДНЯ
З першага ліста святога апостала Паўла да Карынцянаў
1Кар 15,35-37.42-49

Браты, хтосьці скажа: «Як уваскрасаюць мёртвыя? З якім целам яны прыйдуць?» Дурань! Тое, што пасееш, не ажыве, калі раней не памрэ. А тое, што вы сееце, вы сееце не цела, якое народзіцца, але простае пшанічнае зерне ці іншае. Так і ўваскрашэнне мёртвых: сеецца ў тленні, уваскрэсне ў нятленнасці; сеецца ў пакутах, узыходзіць у славе; сеецца ў немачы, уваскрасае ў сіле; сеецца ў жывёльным целе, уваскрасае ў духоўным целе.

Калі ёсць цела жывёлы, ёсць і цела духоўнае. Бо напісана, што першы чалавек, Адам, стаўся жывой істотай, а апошні Адам стаўся жыватворным духам. Спачатку было не духоўнае цела, а жывёльнае цела, а потым духоўнае. Першы чалавек, узяты з зямлі, створаны з зямлі; другі чалавек прыходзіць з нябёсаў. Які зямны чалавек, такія і зямныя; і які нябесны чалавек, такія і нябесныя. І як мы былі падобныя да чалавека зямнога, так будзем падобныя да чалавека нябеснага.

ЕВАНГЕЛЛЕ ДНЯ
З Евангелля паводле Лукі
Лк 8,4: 15-XNUMX

У той час, калі сабраўся вялікі натоўп і людзі з усіх гарадоў сцякаліся да Яго, Езус сказаў у прыпавесці: «Выйшаў сейбіт сеяць зерне сваё. Калі ён сеяў, частка ўпала пры дарозе і была растаптана, і птушкі нябесныя з'елі гэта. Іншая частка ўпала на камень і, як толькі прарасла, з-за недахопу вільгаці засохла. Другая частка ўпала ў цярноўнік, і цярноўнік, што вырас на ім, заглушыў яго. Іншая частка ўпала на добрую глебу, прарасла і дала пладоў у сто разоў». Сказаўшы гэта, ён усклікнуў: «Хто мае вушы слухаць, слухайце!».
Вучні пыталіся ў яго пра сэнс прытчы. І сказаў: вам дадзена ведаць таямніцы Валадарства Божага, а іншым толькі прытчамі, каб
бачачы яны не бачаць
і слухаючы яны не разумеюць.
Сэнс прыповесьці такі: зерне ёсьць слова Божае, зерне, якое ўпала на дарозе, гэта тыя, хто пачуў яго, але потым прыходзіць д’ябал і забірае Слова з сэрцаў іхніх, каб не здарылася, паверыўшы, збаўлены. Тыя, што на камені, - гэта тыя, хто, слухаючы, з радасцю прымае Слова, але не мае каранёў; яны вераць да пэўнага часу, але ў часе выпрабаваньня церпяць паразу. Тыя, хто ўпаў сярод ажыны, - гэта тыя, хто, паслухаўшы, дазволіў задушыць сябе клопатам, багаццям і радасцям жыцця на шляху і не дасягнуў сталасці. Тыя, хто на добрай зямлі, - гэта тыя, хто, пачуўшы Слова з цэласнасцю і добрым сэрцам, захоўвае яго і прыносіць плён з настойлівасцю.

СЛОВЫ СВЯТАГА БАЦЬКА
Прыпавесць пра сейбіта з'яўляецца ў нейкай ступені «маці» ўсіх прыпавесцяў, таму што ў ёй гаворыцца пра слуханне Слова. Гэта нагадвае нам, што гэта плённае і эфектыўнае насенне; і Бог распаўсюджвае яго паўсюль з шчодрасцю, не зважаючы на ​​марнатраўства. Так і сэрца Бога! Кожны з нас — гэта тэрыторыя, на якую падае зерне Слова, ніхто не выключаны. Мы можам спытаць сябе: я, што я за мясцовасць? Калі захочам, з Божай ласкай можам стаць добрай глебай, старанна ўзаранай і апрацаванай, каб даспела зерне Слова. Яно ўжо прысутнічае ў нашым сэрцы, але тое, што яно прынясе плён, залежыць ад нас, ад таго, як мы будзем прымаць гэтае зерне. (Angelus, 12 ліпеня 2020 г.)