Віка з Меджугор'я: Маці Божая расказала мне пра сваё жыццё

Янка: Віка, прынамсі мы, хто з табой блізкі, ведаем, што Маці Божая расказала табе пра сваё жыццё, рэкамендуючы напісаць яе.
Віка: Гэта правільна. Што б вы хацелі ведаць?
Янка: Я хачу, каб вы маглі мне сказаць штосьці больш канкрэтнае.
Віка: Добра. Вы прывыклі зараз! Давай, задай мне некалькі пытанняў.
Янка: Добра. Дык скажыце мне: каму Маці сказала сваё жыццё?
Віка: Наколькі я ведаю, усе, акрамя Мір'яны.
Янка: Вы расказвалі пра гэта адначасова?
Віка: Я дакладна не ведаю. Думаю, ён пачаў крыху раней з Іванам. З Марыяй усё па-іншаму.
Янка: З чаго ты выводзіш?
Віка: Ну, Мадонна не расказала ёй пра сваё жыццё, калі з'явілася ў Мостары [там яна вывучыла прафесію цырульніка], але толькі калі апынулася ў Меджугорье.
Янка: Як так?
Віка: Гэта было так, як хацела Маці Божая.
Янка: Добра. Я спытаў у кожнага з вас пяць пра гэта. Вы хочаце, каб я быў больш дакладным?
Віка: Вядома, не! Мне падабаецца, калі вы кажаце як мага больш; пазней мне прасцей.
Янка: Вось, гэта. Згодна з тым, што кажа Іван, Маці Божая пачала распавядаць яму пра сваё жыццё 22 снежня 1982 г. Ён кажа, што распавёў ёй пра гэта ў два перыяды, і што перастаў расказваць яму пра гэта ў дзень Пяцідзесятніцы, 22 мая 1983 г. Замест гэтага з вамі пачалі іншыя расказаць пра гэта 7 студзеня 1983 г. У Іванкі яна расказвала гэта кожны дзень, да 22 мая. Замест маленькага Якава ён спыніўся крыху раней; але ён, я не ведаю, чаму, не хацеў мне называць дакладную дату. З Марыяй яна спынілася 17 ліпеня [1983]. З вамі тады, як вядома, усё інакш. Ён пачаў расказваць пра гэта з іншымі, 7 студзеня 1983 года; але потым, як вы кажаце, вы ўсё яшчэ працягваеце гэта распавядаць. Замест гэтага ён па-асабліваму зрабіў гэта з Марыяй.
Віка: Марыя мне нешта сказала, але мне гэта не зусім зразумела.
Янка: Ён сказаў ёй толькі тады, калі ён быў з вамі, на явах у Меджугор'і. З іншага боку, падчас яўленняў, якія яна здзяйсняла ў Мостары і якія звычайна праходзілі ў францысканскім касцёле, Маці Божая малілася разам з ёю за навяртанне грэшнікаў. Ён рабіў гэта і больш нічога. Падчас яўленняў у Меджугор'е ён спачатку коратка расказаў ёй, што сказаў табе, калі яе не было; толькі потым ён працягваў расказваць ёй сваё жыццё разам з вамі.
Віка: Што мы можам зрабіць! Маці Божая мае свае планы і займаецца матэматыкай.
Янка: Добра. Але хіба Маці сказала табе, чаму яна робіць гэта?
Віка: Ну так. Маці Божая сказала нам добра выправіць тое, што яна нам сказала, і запісаць гэта. І пра тое, што аднойчы мы маглі б сказаць і іншым.
Янка: Ён нават сказаў вам напісаць гэта?
Віка: Так, так. Ён нам таксама сказаў пра гэта.
Янка: Іван кажа, што сказаў яму, што ён не павінен пісаць, але таксама запісаў тое, што было самым важным. І хто ведае, што гэта.
Віка: Ну, гэта не яго справа. Іванка замест гэтага напісала ўсё пэўным чынам.
Янка: Іванка кажа, што менавіта Маці Божая прапанавала канкрэтнае, шыфраванае ёй напісанне, і яна ўсё напісала такім чынам. Гэта вельмі цікава для мяне. Я некалькі разоў спрабаваў выявіць гэты спосаб нейкім чынам, але мне гэта не ўдалося. Я папрасіў Іванку паказаць мне хоць здалёк, але яна адказала, што Маці Божая нават гэтага не дазваляе. Ён кажа, што нават не ведае, ці дазволіць ён аднойчы і што Мадонна ўрэшце зробіць з усім гэтым.
Віка: Што мы можам з гэтым зрабіць? З часам Маці Божая паклапоціцца пра ўсё.
Янка: Я з гэтым згодны. Але дзіўна замест таго, што Мадонна ўсё яшчэ працягвае расказваць вам сваё жыццё.
Віка: Ну гэта праўда. Гэта тое, што тычыцца толькі яе; Я таксама не разумею, чаму так, але Маці Божа ведае, што робіць.
Янка:. Як доўга будзе доўжыцца гэтая гісторыя?
Віка: Я нават гэтага не ведаю. Я адважыўся спытаць у Мадоны, як вы прапанавалі, але яна толькі ўсміхнулася. Я б лёгка пра гэта не папрасіў другі раз ...
Янка: Вам больш не трэба пытацца ў яго. Я хацеў бы ведаць, калі вы пішаце тое, што ён вам кажа кожны дзень.
Віка: Так, проста кожны дзень.
Янка: Вы таксама напісалі, што ён сказаў, калі яна з'явілася ў цягніку пасля Баня-Лукі?
Віка: Не, не. На той момант ён нічога не расказваў пра сваё жыццё. Я таксама паказаў вам сшытак, у якім я пішу.
Янка: Так, але толькі здалёк і прыкрыцьцё! Проста дражніць мяне гэтым сшыткам ...
Віка: Ну, што я магу зрабіць? Больш за тое мяне не пускаюць.
Янка: Што было б, калі б вы мне гэта далі?
Віка: Я не ведаю. Я наогул пра гэта не думаю і ўпэўнены, што не памыляюся.
Янка: Вы думаеце, замест таго, што аднойчы вам дазволіць яго даць?
Віка: Я так думаю; Я буду дакладна. І я паабяцаў вам, што вы будзеце першым, хто мне гэта пакажа.
Янка: Калі я жывы!
Віка: Калі ты не жывы, табе нават не спатрэбіцца.
Янка: Гэта разумны жарт. У ёй павінны быць напісаны цікавыя рэчы. Гэта тое, што адбываецца з вамі 350 дзён; кожны дзень кавалак; такі доўгі радок песень!
Віка: Я не пісьменнік. Але бачыце, усё што я ведаў, я напісаў гэта як мог.
Янка: У вас ёсць што-небудзь яшчэ расказаць пра гэта?
Віка: Пакуль што не. Я сказаў вам усё, што я мог вам сказаць.
Янка: Ах так. Ёсць яшчэ адно, што мяне цікавіць.
Віка: Які з іх?
Янка: Што вы пытаеце Маці Божую, што яна, як вы кажаце, кажа толькі пра сваё жыццё?
Віка: Ну, я прашу, каб вы растлумачылі мне некаторыя рэчы.
Янка: Ці ёсць таксама нейкія незразумелыя рэчы?
Віка: Вядома, ёсць! Напрыклад: вы мне тлумачыце што-небудзь, выкарыстоўваючы параўнанне. І гэта мне не заўсёды зразумела.
Янка: Гэта таксама адбываецца?
Віка: Ну так. Нават некалькі разоў.
Янка: Тады выйдзе нешта сапраўды цікавае!