Віка з Меджугор'я: Я апісваю вам, як фізічна робіцца Мадонна

Янко: Мы ўжо шмат гаварылі пра Маці Божую ў першыя восем дзён аб’яўленняў. Але вы яшчэ нічога не сказалі мне пра яго знешні выгляд.
Віка: Вы яшчэ не пыталіся ў мяне пра гэта.
Янко: Гэта праўда. Але цяпер я прашу вас апісаць мне Мадонну: якой вы яе бачылі і якія пачуцці перажывалі?
Віка: Ты ўжо ведаеш! Я казаў вам пра гэта шмат разоў у пачатку.
Янка: Маеш рацыю, Віка. Але паўтарыце мне гэта яшчэ раз, каб яно і тут засталося зарэгістраваным.
Віка: Добра, вось. Мадонна ўяўляе сябе цудоўнай дзяўчынай гадоў дваццаці, у доўгай сукенцы, заўсёды з вэлюмам на галаве. Светла-блакітныя вочы, злёгку хвалістыя чорныя валасы; вусны і скулы злёгку пачырванелі, твар выцягнуты.
Янко: Вочы заўсёды блакітныя?
Віка: Заўсёды.
Янка: Табе падабаюцца блакітныя вочы?
Віка: Гэта не мае значэння, але мне твой вельмі падабаецца.
Янко: Адкуль ты ведаеш, што валасы чорныя і крыху хвалістыя?
Віка: Як не ведаць! Вы заўсёды бачыце пасму валасоў пад вэлюмам.
Янка: А хіба на ёй нічога іншага няма? Напрыклад, ювелірныя вырабы…
Віка: А так! Вакол галавы ў яго карона з дванаццаццю зоркамі.
Янка: Яму заўсёды роўна дванаццаць?
Віка: Але хто іх лічыць! Мне здаецца, што так заўсёды.
Янка: А ногі? Вы ніколі не казалі мне, як яны выглядаюць.
Віка: Я ніколі не бачыла яе ног, яны заўсёды прыкрытыя яе доўгай сукенкай.
Янка: Проста заўсёды?
Віка: Так, заўсёды.
Янка: А калі ён ходзіць?
Віка: Па праўдзе кажучы, ён ніколі не ходзіць.
Янка: Як ён, калі прыедзе, калі пераедзе з месца на месца?
Віка: Я казала, што ён ніколі не ходзіць. Калі яна хоча рухацца, проста памяняйцеся месцамі.
Янко: Добра. Які яна рост?
Віка: Яна сярэдняга росту, крыху вышэйшая за мяне. Можа, яна такая высокая, як цяпер Іванка.
Янка: Яна сапраўды такая прыгожая, як ты кажаш?
Віка: Але якой ты хочаш, каб была наша гісторыя! Мы кажам, што яна прыгожая, але для вас гэтае слова нічога не значыць. Павінен. бачыць яе Каб зразумець гэта, дарагі бацька. Гэта прыгажосць не адсюль. І нешта, нешта… Нават не ведаю, як выказаць!
Янка: Можа, так яе прадставілі ў новай статуі, што знаходзіцца ў касцёле Меджугор'е?
Віка: Ха-ха (выбухае смехам). Як яна прадстаўлена на статуі!
Янка: Добра, Віка. Пакуль мы гаворым пра гэта, я хацеў бы спытаць вас яшчэ аб адным. Часам вы казалі мне, што Маці Божая ў некаторых выпадках была апранута асаблівым чынам.
Віка: Так, гэта так; асабліва калі гаворка ідзе пра колер. Часам, нячаста, яна мае залатую сукенку. Але мадэль заўсёды адна.
Янка: Чаму яна часам так шыкоўна апранаецца?
Віка: Не ведаю. Не мне ў яго пытацца.
Янко: Можа, гэта здарылася ў нейкіх урачыстых выпадках?
Віка: Сапраўды! Здарылася гэта з нагоды нейкай вялікай урачыстасці.
Янко: Вы памятаеце якія-небудзь з гэтых выпадкаў?
Віка: Памятаю, праўда? Асабліва мяне ўразіў адзін з яго адпачынкаў, у канцы сакавіка.
Янко: Можа, на Дабравешчанне?
Віка: Не ведаю. Ён нешта расказваў нам пра гэтае свята, але я не памятаю.
Янко: Дык табе незразумела, што ў той дзень святкуюць!
Віка: І так, і не. Я не хачу гуляць у азартныя гульні.
Янка: Але, дачка мая, гэта ўспамін таго моманту, калі анёл паведаміў Маці Божай, што яна зачне праз дзеянне Духа Святога і народзіць Збаўцу свету.
Віка: Насамрэч я думала пра гэта, але не была ўпэўненая. Тады Маці Божая мела права так радавацца!
Янко: А яму таксама падабалася?
Віка: Ніколі, нават на Каляды, я не бачыла яе такой шчаслівай. Ён ледзь не затанцаваў ад радасці.
Янка: Добра, Віка. Зараз пяройдзем да іншага. Перш за ўсё таму, што, як вы кажаце, прыгажосць Мадонны неапісальная.