Pagpamalandong karon: Ang Diyos nakigsulti kanato pinaagi sa Anak

Ang panguna nga hinungdan ngano, sa karaang Balaod, lehitimo nga gikuwestiyon ang Dios ug husto nga gusto sa mga pari ug mga propeta ang balaang mga panan-awon ug mga pagpadayag, mao kana nga ang pagtuo wala pa matukod ug ang balaod sa Ebanghelyo wala pa matukod. Gikinahanglan nga ang Dios gikuwestiyon ug ang Diyos motubag sa mga pulong o sa mga panan-awon ug mga pagpadayag, uban ang mga numero ug mga simbolo o uban pang mga paagi sa pagpahayag. Sa tinuud, siya mitubag, namulong o nagpadayag mga misteryo sa atong pagtuo, o mga kamatuoran nga nagtumong niini o nagdala ngadto niini.
Apan karon nga ang hugot nga pagtuo gipasukad kang Cristo ug ang balaod sa ebanghelyo natukod sa panahon sa grasya, dili na kinahanglan nga magpakonsulta sa Diyos, o aron makasulti o motubag sama sa iyang gibuhat kaniadto. Sa tinuud, pinaagi sa paghatag kanato sa iyang Anak, nga mao ang iyang bugtong ug tino nga Pulong, gisultihan niya kami sa tanan nga diha-diha ug wala nay lain pa nga ikapakita.
Kini ang tinuud nga kahulogan sa teksto diin gusto ni Saint Paul nga palihokon ang mga Judeo nga biyaan ang mga karaang pamaagi sa pakigsabot sa Diyos sumala sa Moisesnong balaod, ug ipunting ang ilang pagtan-aw lamang kang Kristo: «Ang Diyos nga daghang beses nga nagsulti sa karaang mga panahon ug sa daghang mga paagi ngadto sa mga amahan pinaagi sa mga propeta, kaniadtong karon nga mga adlaw, nakigsulti siya kanato pinaagi sa Anak ”(Heb 1, 1). Uban niini nga mga pulong ang Apostol gusto nga ipatin-aw nga ang Dios nahimo nga usa ka piho nga kahulugan, nga wala’y bisan unsa pa nga isulti, tungod kay sa iyang gisulti sa usa ka adlaw pinaagi sa mga propeta, karon iyang gisulti kini nga hingpit nga gihatag ang tanan sa iyang Anak.
Tungod niini ang bisan kinsa nga gusto pa mangutana sa Ginoo ug mangayo kaniya sa mga panan-awon o pagpadayag dili lamang magbuhat sa kabuangan, apan makapasilo sa Dios, tungod kay wala niya itutok ang iyang panan-aw lamang kang Kristo ug nangita alang sa lainlaing mga butang ug mga bag-ong butang. Ang Dios makatubag kaniya: «Kini ang akong pinalanggang Anak, kang kinsa ako nahimuot. Paminaw kaniya »(Mt 17, 5). Kung nahibal-an ko na kanimo ang tanan sa akong Pulong nga ang akong Anak ug wala na akoy ipadayag, unsaon nako pagtubag o pagbutyag sa uban pa kanimo? Itutok ang imong panan-aw diha kaniya lamang ug ikaw makakaplag labaw pa kay sa imong gipangayo ug gitinguha: sa kaniya gisultihan ko ikaw ug gipadayag ang tanan. Sukad sa adlaw nga gikan sa Tabor mikunsad ako uban ang akong Espiritu nganha niini akong gimantala: «Kini ang akong hinigugma nga Anak, nga kaniya nahamuot ako pag-ayo. Paminaw kaniya »(Mat 17: 5), gitapos ko ang akong karaang mga pamaagi sa pagtudlo ug pagtubag ug gitugyan ko ang tanan kaniya. Pamati kaniya, tungod kay karon wala na ako adunay mga pangatarungan sa hugot nga pagtuo aron ipadayag, ni ang mga kamatuoran nga ipakita. Kung sa wala pa ako nakigsulti, misaad lamang kini kang Cristo ug kung gipangutana ako sa mga tawo, kini diha sa pagpangita ug paghulat kaniya, diin makit-an nila ang matag maayo, ingon nga ang tanan nga pagtolon-an sa mga ebanghelista ug mga apostoles nagpamatuod.