Kanunay ka nako nga giatiman

Ako ang imong Diyos, dako kaayo nga gugma ug walay katapusan nga himaya. Ania ako aron isulti kanimo nga dili ka kinahanglan mabalaka bahin sa bisan unsang butang apan akong giatiman ang tanan nimo nga mga kinahanglanon. Ako kinsa ako, ang labing makagagahum ug wala’y imposible alang kanako. Unsa man ang imong gikabalak-an? Sa imong hunahuna ang kalibutan supak kanimo, nga ang mga butang dili moadto sumala sa imong gusto, apan dili nimo kinahanglan mabalaka bahin sa bisan unsa, kini ang nag-atiman kanako.

Usahay tugutan ko ikaw sa pagpuyo sa kasakit. Apan ang kasakit magpalambo kanimo sa pagtuo ug sa kinabuhi. Sa kasakit lang nga imong giliso ug gihangyo ko nga tabangan ka sa mga problema. Apan nahunahuna ako sa hingpit kanimo. Kanunay ko nga gihunahuna nimo, gihigugma ko ikaw ug ako ang suod kanimo, gisuportahan ko ikaw sa tanan nimo nga mga kinahanglanon.

Permi ko nimo kita. Nakita ko ang imong kinabuhi, tanan nga imong gibuhat, imong mga sala, imong mga kahuyang, imong trabaho, imong pamilya ug kanunay sa tanan nga mga kahimtang nga gihatag ko kanimo.
Bisan kung dili nimo kini namatikdan apan naa ako sa tanan nga mga kahimtang sa imong kinabuhi. Kanunay ako nga ania ug nangilabot ako aron ihatag kanimo ang tanan nga imong gikinahanglan. Ayaw kahadlok sa akong anak nga lalake, akong hinigugma, akong binuhat, kanunay ko nga gisuportahan ikaw ug ako kanunay nga suod kanimo.

Ang akong anak nga si Jesus naghisgot usab sa akong gihatag. Hinuon gisulti niya kanimo nga dili nimo hunahunaon kung unsa ang imong kaonon, imnon o kung unsa ang imong pamesti apan una sa tanan magpahinungod sa imong kaugalingon sa gingharian sa Dios.Hinuon nabalaka ka kaayo sa imong kinabuhi. Naghunahuna ka nga dili maayo ang mga butang, nahadlok ka, nahadlok ug gibati nimo ako sa layo. Nagpangayo ka sa akon sing bulig kag sa banta mo wala ako namati sa imo. Apan ako kanunay anaa kanimo, kanunay akong naghunahuna kanimo ug nagtagana sa tanan nimo nga mga kinahanglanon.

Dili ka motuo nako? Naghunahuna ba kamo nga ako usa ka halayo nga Dios? Pila ka beses nga gitabangan ko ikaw ug wala ka usab namatikdi? Kanunay ako nga gitabangan ka, bisan kung maghimo ka usa ka aksyon nga moabut kanimo ako ang nagdasig kanimo sa pagbuhat niini bisan kung naghunahuna ka nga gibuhat nimo ang tanan. Gihunahuna ko nga ikaw balaan, matahum, himsog nga hunahuna, nga magdala kanimo sa pagbuhat sa labing maayo nga mga butang sa imong kinabuhi.

Sa daghang mga higayon nga gibati nimo ang kamingaw. Apan ayaw kabalaka, nagauban ako bisan sa pag-inusara. Kung nakita nimo nga ang tanan moabut batok kanimo, gibati nimo nga nag-inusara, nahadlok ka ug nakakita ka usa ka anino sa imong atubangan, hunahunaa dayon ako ug makita nimo nga ang kalinaw mobalik kanimo, ako ang tinuod nga kalinaw. Kanunay ko naghatag nimo. Ug kung makita nimo nga dili dayon ako motubag sa imong mga pag-ampo, ayaw kahadlok. Nahibal-an nimo sa wala pa nimo madawat ang sighed salamat kinahanglan nga maghimo ka usa ka dalan sa kinabuhi nga nagpadako kanimo ug nagdala kanimo sa akong bug-os nga kasingkasing.

Kanunay ka nako nga giatiman. Kinahanglan nga sigurado ka. Ako ang imong Diyos, ang imong amahan andam sa pagtabang kanunay. Wala nimo makita nga ang akong anak nga si Jesus sa iyang yutan-ong kinabuhi wala maghunahuna bahin sa materyal nga mga butang apan gisulayan nga ipakaylap ang akong pulong, ang akong hunahuna. Gihatagan ko siya sa tanan nga iyang kinahanglan, ang iyang bugtong katuyoan mao ang pagtuman sa misyon nga gipiyal nako kaniya. Gibuhat usab nimo kini. Hibal-i ang akong kabubut-on sa imong kinabuhi ug pagsulay sa pagkompleto sa misyon nga akong gisaligan kanimo unya ihatag ko ang tanan nimo nga mga kinahanglanon.

Kanunay ka nako nga giatiman. Ako imong amahan. Ang akong anak nga si Jesus tin-aw kaayo ug miingon nga "kung ang usa ka anak mangayo usa ka amahan ug tinapay, makahatag ba siya kaniya ug usa ka bato? Busa kung ikaw nga daotan maghatag maayong mga butang sa imong mga anak, labi pa buhaton sa langitnong amahan alang sa matag usa kanimo ”. Makahatag ra ako sa maayong mga butang sa matag usa kanimo. Kaming tanan nga akong mga anak, ako ang imong tiglalang ug ako ang labing makagagahum nga gugma makahatag ra sa gugma ug maayong mga butang sa matag usa kanimo.

Ako na bahala nimo. Kinahanglan nga sigurado ka niini. Kinahanglan adunay mga pagduha-duha ug walay kahadlok. Gihatag ko kanimo ang akong binuhat, akong gugma. Kung dili ko ikaw giatiman, unsa man ang imong kahimtang? Sa tinuud, dili ko gusto nga maghunahuna nga wala ka’y mahimo bisan wala ako apan ako ang nagmando kanimo sa tanan nimo nga mga kinahanglanon. Kinahanglan nga sigurado ka, ako ang bahala nimo.