Ang debosyon sa Diyosnon nga Kalooy sa sobrang oras sa pagkamatay
26. Sa kataposang takna sa kamatayon. — Ang kaluoy sa Diyos kasagarang moabot sa makasasala sa kataposang takna sa usa ug misteryosong paagi. Sa gawas morag nawala na ang tanan karon, apan dili kini mao ang kahimtang. Ang kalag, nga nadan-agan sa silaw sa usa ka gamhanan nga katapusan nga grasya, sa katapusang gutlo makabalik ngadto sa Dios uban sa ingon kalig-on sa gugma nga, sa kalit, kini makadawat gikan kaniya sa kapasayloan sa mga sala ug sa kapasayloan sa mga silot. Sa gawas, bisan pa, wala kitay makita nga timailhan sa paghinulsol o paghinulsol, tungod kay ang himalatyon nga tawo dili na makita nga reaksyon. Pagkadili-matukib sa kaluoy sa Diyos! Apan, kalisang! Adunay mga kalag nga, boluntaryo ug tinuyo, nagsalikway bisan sa hilabihang grasya uban ang pagtamay!
Isulti, busa, nga bisan sa bug-os nga kasakit, ang balaanong kalooy nagbutang niining gutlo sa katin-aw sa kinahiladman sa kalag, nga pinaagi niini ang kalag, kon gusto, makakaplag sa posibilidad sa pagbalik ngadto kaniya. Bisan pa, mahitabo nga adunay mga kalag sa ingon nga internal nga pagkatig-a nga sila nahunahuna nga gipili ang impyerno, nga wala’y kapuslanan dili lamang ang mga pag-ampo nga gipataas sa Diyos alang kanila, apan bisan ang pagwagtang sa kaugalingon nga mga paningkamot sa Diyos.
27. Ang kahangturan dili igo aron magpasalamat kanimo. —O Dios sa walay kinutuban nga kalooy, kinsa miuyon sa pagpadala kanamo sa imong Bugtong nga Anak ingon nga usa ka dili mabuntog nga pamatuod sa imong kalooy, ablihi ang imong mga bahandi ngadto sa mga makasasala, aron sila makakuha gikan sa imong kalooy dili lamang sa imong kapasayloan, kondili usab sa pagkabalaan uban nianang gilapdon niini. sila makahimo. Amahan sa walay kinutuban nga kaayo, gusto ko nga ang tanan nga mga kasingkasing mobalik uban ang pagsalig sa imong kaluoy. Kung dili tungod niini walay usa nga mapasaylo sa imong atubangan. Kung imong ipadayag kanamo kini nga misteryo, ang kahangturan dili igo aron magpasalamat kanimo.
28. Akong pagsalig. — Sa diha nga ang akong tawhanon nga kinaiya gihampak sa kahadlok, ang akong pagsalig sa walay katapusan nga kalooy diha-diha dayon nahigmata kanako. Sa atubangan niini ang tanan nagahatag ug dalan, ingon nga ang landong sa kagabhion nangawala sa diha nga ang mga silaw sa adlaw motungha. Ang kasigurohan sa imong kaayo, Hesus, nagkumbinser kanako sa pagtan-aw bisan sa kamatayon sa mga mata uban ang kaisug. Nasayud ko nga walay mahitabo kanako kon walay balaanong kalooy nga anaa. Isaulog ko kini sa tibuok nakong kinabuhi ug sa takna sa kamatayon, sa akong pagkabanhaw ug sa kahangturan. Hesus, adlaw-adlaw ang akong kalag naunlod sa mga silaw sa imong kaluoy: Wala ako mahibalo sa usa ka higayon nga kini dili molihok kanako. Ang imong kaluoy maoy komon nga hilo sa akong kinabuhi. Ang akong kalag nagaawas, Ginoo, sa imong kaayo.
29. Ang bulak sa kalag. — Ang kaluoy mao ang labing dako sa balaang kahingpitan: ang tanan nga naglibot kanako nagmantala niini. Ang kaluoy mao ang kinabuhi sa mga kalag, ang pagpaubos sa Dios ngadto kanila dili mahurot. O Dios nga dili masabtan, pagkadako sa imong kaluoy! Ang mga manulonda ug mga tawo migula gikan sa iyang tiyan, ug kini milabaw sa ilang abilidad sa pagsabut. Ang Dios gugma, ug ang kaluoy mao ang iyang buhat. Ang kaluoy mao ang bulak sa gugma. Bisan asa ko ilingi ang akong mga mata, ang tanan nagsulti kanako sa kaluoy, bisan sa hustisya, tungod kay ang hustisya naggikan man sa gugma.
30. Pagkadako sa kalipay nga nagdilaab sa akong kasingkasing! — Himoa nga ang matag kalag mosalig sa kalooy sa Ginoo: dili gayud niya kini ikalimod kang bisan kinsa. Mahimong mahugno ang langit ug yuta sa dili pa mahurot ang kaluoy sa Diyos. Pagkadako sa kalipay nga nagdilaab sa akong kasingkasing sa paghunahuna sa imong dili masabtan nga kaayo, oh Jesus ko! Gusto ko nga dad-on kanimo ang tanan nga nahulog sa sala, aron ilang masugatan ang imong kaluoy ug ipataas kini hangtod sa kahangturan.