Ang kamatayon wala’y “tinuud nga kahulogan sa kinabuhi nga dayon”

Ang kamatayon walay pulos. Dili igsapayan.
Nibiya ra ko sa sunod nga kwarto.
Walay nahitabo.
Ang tanan nagpabilin nga eksakto sama kaniadto.
Ako ug ako ikaw
ug ang nangaging kinabuhi nga among gipuy-an nga maayo nga magkauban wala mausab, wala’y hunong.
Kung unsa kami kaniadto sa usag usa kami gihapon.
Tawga ko sa karaang pamilyar nga ngalan.
Pakigsulti kanako sa samang mabinationg paagi nga kanunay nimong gigamit.
Ayaw usba ang imong tono sa tingog,
Ayaw pagtan-aw nga solemne o kasubo.
Padayon nga kataw-an kung unsa ang nagpakatawa kanamo,
sa mga ginagmay nga butang nga ganahan kaayo mi sa among pag uban.

Pahiyum, hunahunaa ako ug pag-ampo alang kanako.
Ang akong ngalan kanunay nga pamilyar nga pulong gikan sa una.
Isulti kini nga walay bisan gamay nga timaan sa anino o kasubo.
Ang atong kinabuhi nagpabilin sa tanan nga kahulogan nga kini kanunay adunay.
Kini sama sa kaniadto,
Adunay pagpadayon nga dili maputol.
Unsa man kini nga kamatayon apan usa ka gamay nga aksidente?
Nganong mawala man ko sa imong huna-huna tungod lang kay wala ko sa imong panan-aw?

Dili ko layo, naa ko sa pikas, duol ra.
Maayo ra ang tanan; walay mawala.
Sa mubo nga gutlo ug ang tanan maingon sa una.
Ug pagkataw-anan nato ang mga problema sa panagbulag kon magkita ta pag-usab!