Ang mensahe nga gihatag sa Medjugorje kaniadtong Abril 2, 2016

“Minahal nga mga anak, ayaw pagbuut og kasingkasing, sirado ug puno sa kahadlok. Tugoti ang akong kasingkasing sa akong inahan nga maglamdag kanila ug pun-on sila sa gugma ug paglaum, aron ako, ingon usa ka inahan, magpagaan sa imong mga kasakit tungod kay nahibal-an ko sila, nasinati ko kini. Nagkasakit ang kasakit, kini ang labi ka mahinungdanong pag-ampo. Ang akong Anak labi nga nahigugma sa mga nag-antos. Gipadala niya ako aron lugwayan ang imong kasakit ug pag-antos kanimo. Pagsalig Kaniya.Ako nahibal-an nga kini lisud alang kanimo, tungod kay sa imong palibot ikaw makakita ra sa kangitngit, kanunay nga mangitngit. Mga anak ko, kinahanglan naton mapildi siya sa pag-ampo ug gugma. Kadtong nahigugma ug nag-ampo wala mahadlok, sila adunay paglaum ug maloloy-on nga gugma, nakita nila ang kahayag, nakita nila ang akong Anak. Ingon akong mga apostoles gidapit ko ikaw nga maninguha nga mahimong panig-ingnan sa maluluy-on nga gugma ug paglaum. Kanunay nga mag-ampo, pag-usab, aron makabaton labi pa ka daghan nga gugma, tungod kay ang maloloy-on nga gugma nagdala sa kahayag nga nagpildi sa matag kangitngit, matag kadulom, nagdala sa akong Anak. Ayaw pagkahadlok, wala ka nag-inusara, kauban ako nimo. Palihug pag-ampo nga ang imong mga magbalantay adunay gugma sa tanan nga panahon, magbuhat alang sa akong Anak nga may gugma, pinaagi kaniya ug sa paghinumdom kaniya.