Ako ra, ang tanan nako

Sayo na kaayo ang akong pangandoy sa adlaw.
Ang adlaw nga ang atong gugma makit-an ang paagi niini.
Gikan sa akong kasingkasing ug sa imong kalag,
Kusog kaayo ang pagbati, wala koy pagpugong.

Nianang adlawa nahibal-an ko ikaw,
Nangako ako nga dili ko maghimo sa susamang sayup.
Nahibal-an ko nga dili ko nimo kini biyaan
Tungod kay ang akong kinabuhi karon kompleto sa paagi nga dili nako ipakita.

Alang sa kahangturan, ipakita ko kanimo
Ikaw ra ang may hinungdan nga akong gisuka.
Ang akong kinabuhi imo, bisan ang akong paglaom ug pangandoy.
Hangtud sa akong kamatayon, ang akong kasingkasing gitagana alang ra kanimo.

Tanan nga kinahanglan nako ug daghan pa,
Labaw pa sa imong angay o mangahas nga gusto.
Ikaw ang akong gamay nga batang babaye, ang akong anghel, ang babaye sa akong mga damgo.
Mapasalamaton ako adlaw-adlaw nga ikaw akong tibuuk kalibutan.

Kay sa panahon nga gigugol ko uban kanimo, nag-awit gyud ang akong kasingkasing.
Akoa, akong usa, akong BUHAT

COPYRIGHT PAOLO TESCIONE