Το πάθος του Ιησού: ένας Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο

Ο λόγος του Θεού
«Στην αρχή ήταν ο Λόγος, ο Λόγος ήταν με τον Θεό και ο Λόγος ήταν Θεός… Και ο Λόγος έγινε σάρκα και ήρθε να κατοικήσει ανάμεσά μας. και είδαμε τη δόξα του, δόξα σαν του μονογενούς από τον Πατέρα, γεμάτο χάρη και αλήθεια» (Ιωάν. 1,1.14).

«Έπρεπε λοιπόν να γίνει σαν τους αδελφούς του σε όλα, να γίνει ελεήμων και πιστός αρχιερέας σε πράγματα που αφορούν τον Θεό, για να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες των ανθρώπων. Μάλιστα, επειδή ακριβώς δοκιμάστηκε και υπέφερε προσωπικά, είναι σε θέση να βοηθήσει όσους υποβάλλονται στη δοκιμασία... Στην πραγματικότητα, δεν έχουμε αρχιερέα που να μην ξέρει να συμπάσχει τις αδυναμίες μας, έχοντας δοκιμαστεί σε όλα, όπως εμείς, εξαιρουμένης της αμαρτίας. Ας πλησιάσουμε λοιπόν τον θρόνο της χάριτος με πλήρη εμπιστοσύνη» (Εβρ 2,17-18· 4,15-16).

Για την κατανόηση
– Καθώς πλησιάζουμε για να διαλογιστούμε το Πάθος του, πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ποιος είναι ο Ιησούς: αληθινός Θεός και αληθινός άνθρωπος. Πρέπει να αποφύγουμε τον κίνδυνο να κοιτάμε μόνο τον άνθρωπο, εστιάζοντας μόνο στη σωματική του ταλαιπωρία και να πέσουμε σε έναν αόριστο συναισθηματισμό. ή κοίτα μόνο τον Θεό, χωρίς να μπορείς να καταλάβεις τον άνθρωπο των θλίψεων.

– Καλό θα ήταν, πριν ξεκινήσετε έναν κύκλο διαλογισμών για τα Πάθη του Ιησού, να ξαναδιαβάσετε την «Επιστολή προς τους Εβραίους» και την πρώτη μεγάλη εγκύκλιο του Ιωάννη Παύλου Β’, «Redemptor Hominis» (The Redeemer of man, 1979), να κατανοήσει το μυστήριο του Ιησού και να Τον πλησιάσει με αληθινή αφοσίωση, φωτισμένο από πίστη.

Νομίζω
– Ο Ιησούς ρώτησε τους Αποστόλους: «Ποιος λέτε ότι είμαι;» Ο Σίμων Πέτρος απάντησε: «Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ. 16,15-16). Ο Ιησούς είναι πραγματικά ο Υιός του Θεού ίσος με τον Πατέρα από κάθε άποψη, είναι ο Λόγος, ο Δημιουργός των πάντων. Μόνο ο Ιησούς μπορεί να πει: «Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα». Αλλά ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, στα Ευαγγέλια αρέσκεται να αποκαλεί τον εαυτό του «Γιο του ανθρώπου» περίπου 50 φορές, για να μας κάνει να καταλάβουμε ότι είναι αληθινός άνθρωπος, γιος του Αδάμ, όπως όλοι μας, παρόμοιος με εμάς σε όλα, εκτός από αμαρτία (Πρβλ. Εβρ. 4,15:XNUMX).

– «Ο Ιησούς, αν και θεϊκής φύσης, άδειασε τον εαυτό του, παίρνοντας τη μορφή δούλου και έγινε όμοιος με τους ανθρώπους» (Φιλ 2,5-8). Ο Ιησούς «άδειασε τον εαυτό του», σχεδόν άδειασε τον εαυτό του από το μεγαλείο και τη δόξα που είχε ως Θεός, για να μας μοιάζει σε όλα. δέχτηκε κένωση, δηλαδή χαμήλωσε, να μας ανεβάσει· κατέβηκε κοντά μας, για να μας ανεβάσει στον Θεό.

– Αν θέλουμε να κατανοήσουμε πλήρως το μυστήριο του Πάθους του, πρέπει να κατανοήσουμε διεξοδικά τον άνθρωπο Χριστό Ιησού, τη θεϊκή και ανθρώπινη φύση του και κυρίως τα συναισθήματά του. Ο Ιησούς είχε μια τέλεια ανθρώπινη φύση, μια πλήρως ανθρώπινη καρδιά, μια πλήρη ανθρώπινη ευαισθησία, με όλα εκείνα τα συναισθήματα που βρίσκονταν σε μια ανθρώπινη ψυχή που δεν είχε μολυνθεί από την αμαρτία.

– Ο Ιησούς ήταν ο άνθρωπος με έντονα συναισθήματα, δυνατός και τρυφερός ταυτόχρονα, που έκανε το πρόσωπό του συναρπαστικό. Εξέπεμπε συμπάθεια, χαρά, αυτοπεποίθηση και προσέλκυσε τα πλήθη. Αλλά το ύψος των συναισθημάτων του Ιησού εκδηλώθηκε μπροστά στα παιδιά, στους αδύναμους, στους φτωχούς, στους αρρώστους. Σε τέτοιες καταστάσεις αποκάλυψε όλη του την τρυφερότητα, τη συμπόνια, τη λεπτότητα των συναισθημάτων του: αγκαλιάζει τα παιδιά σαν μητέρα. αισθάνεται συμπόνια μπροστά στον νεκρό νεαρό, τον γιο μιας χήρας, μπροστά στα πεινασμένα και διασκορπισμένα πλήθη. κλαίει μπροστά στον τάφο του φίλου του Λαζάρου. σκύβει πάνω από κάθε πόνο που του έρχεται.

– Ακριβώς λόγω αυτής της μεγάλης ανθρώπινης ευαισθησίας μπορούμε να πούμε ότι ο Ιησούς υπέφερε περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο. Υπήρξαν άνθρωποι που υπέφεραν μεγαλύτερο και μεγαλύτερο σωματικό πόνο από Αυτόν. αλλά κανένας άνθρωπος δεν είχε τη λιχουδιά του και τη σωματική και εσωτερική του ευαισθησία, επομένως κανείς δεν υπέφερε ποτέ σαν αυτόν.Ο Ησαΐας τον αποκαλεί δικαίως «τον άνθρωπο των θλίψεων που γνωρίζει καλά τα βάσανα» (Ησ 53, 3).

Σύγκριση
– Ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, είναι αδελφός μου. Η αμαρτία αφαιρέθηκε, είχε τα συναισθήματά μου, συνάντησε τις δυσκολίες μου, ξέρει τα προβλήματά μου. Για το λόγο αυτό θα «πλησιάσω τον θρόνο της χάριτος με πλήρη εμπιστοσύνη», βέβαιος ότι θα μπορέσει να με καταλάβει και να με λυπηθεί.

– Διαλογιζόμενος τα Πάθη του Κυρίου θα προσπαθήσω πάνω απ' όλα να αναλογιστώ τα εσωτερικά συναισθήματα του Ιησού, να μπω στην καρδιά του και να κατανοήσω την απεραντοσύνη του πόνου του. Ο Άγιος Παύλος του Σταυρού ρωτούσε συχνά τον εαυτό του: «Ιησού, πώς ήταν η καρδιά σου ενώ υπέφερες εκείνα τα μαρτύρια;».

Σκέψη του Αγίου Παύλου του Σταυρού: «Θα ήθελα η ψυχή να αναστηθεί αυτές τις μέρες της ιερής Έλευσης για την ενατένιση του άρρητου μυστηρίου των μυστηρίων, της Ενσάρκωσης του Θείου Λόγου... Ας παραμείνει η ψυχή απορροφημένη σε αυτό υπέρτατη έκπληξη και στοργικό θαύμα, βλέποντας με πίστη το Απέραντο να γίνεται μικρό, το απέραντο μεγαλείο να ταπεινώνεται για την αγάπη του ανθρώπου» (LI, 248).