Εμμένουμε στον Θεό, το μόνο αληθινό αγαθό

Όπου είναι η καρδιά του ανθρώπου, εκεί είναι και ο θησαυρός του. Στην πραγματικότητα, ο Κύριος συνήθως δεν αρνείται το καλό δώρο σε όσους προσεύχονται σε αυτόν.
Επομένως, αφού ο Κύριος είναι καλός και ιδιαίτερα σε όσους τον περιμένουν υπομονετικά, ας προσκολληθούμε σε αυτόν, ας μείνουμε μαζί του με όλη μας την ψυχή, με όλη μας την καρδιά, με όλη μας τη δύναμη, να παραμείνουμε στο φως του, να δείτε τη δόξα του και απολαύστε τη χάρη της υπέρτατης ευτυχίας. Ας υψώσουμε λοιπόν την ψυχή σε αυτό το Καλό, ας παραμείνουμε σε αυτό, ας προσκολληθούμε σε αυτό. σε εκείνο το Καλό, που είναι πάνω από κάθε σκέψη και κάθε σκέψη μας και που χαρίζει ειρήνη και ηρεμία χωρίς τέλος, μια ειρήνη που ξεπερνά κάθε κατανόηση και συναίσθημα μας.
Αυτό είναι το παντοδύναμο Αγαθό, και όλοι ζούμε σε αυτό και εξαρτιόμαστε από αυτό, ενώ δεν έχει τίποτα πάνω από αυτό, αλλά είναι θεϊκό. Πράγματι, κανένας δεν είναι καλός παρά μόνο ο Θεός: γι' αυτό ό,τι είναι καλό είναι θεϊκό και ό,τι είναι θεϊκό είναι καλό, για το οποίο λέγεται: «Άνοιξε το χέρι σου, χορταίνουν με καλά πράγματα» (Ψαλμ. 103 , 28); Πράγματι, με την καλοσύνη του Θεού όλα τα καλά μας δίνονται, γιατί κανένα κακό δεν ανακατεύεται με αυτά.
Η Γραφή υπόσχεται αυτά τα αγαθά στους πιστούς λέγοντας: «Θα φάτε τους καρπούς της γης» (Ησ 1:19).
Πεθάναμε με τον Χριστό. ας κουβαλάμε πάντα και παντού τον θάνατο του Χριστού στο σώμα μας για να φανερωθεί και μέσα μας η ζωή του Χριστού. Επομένως, τώρα δεν ζούμε πλέον τη ζωή μας, αλλά τη ζωή του Χριστού, μια ζωή αγνότητας, απλότητας και όλων των αρετών. Αναστηθήκαμε με τον Χριστό, ζούμε λοιπόν μέσα του, ανεβαίνουμε μέσα του για να μην βρει το φίδι τη φτέρνα μας στη γη να δαγκώσει.
Ας φύγουμε από εδώ. Ακόμα κι αν σε κρατάει το σώμα, μπορείς να φύγεις με την ψυχή σου, μπορείς να είσαι εδώ και να μείνεις με τον Κύριο αν η ψυχή σου προσκολληθεί σε αυτόν, αν τον ακολουθήσεις με τις σκέψεις σου, αν ακολουθήσεις τους δρόμους του με πίστη, όχι σε όραμα, αν καταφύγεις σε αυτόν· γιατί είναι καταφύγιο και φρούριο στον οποίο ο Δαβίδ λέει: Σε σένα κατέφυγα και δεν απατήθηκα (πρβλ. Ψλ 76, 3 τόμ.).
Επειδή λοιπόν ο Θεός είναι καταφύγιο και ο Θεός είναι στον ουρανό και πάνω από τους ουρανούς, τότε πρέπει να φύγουμε από εδώ ως εκεί όπου βασιλεύει η ειρήνη, να ξεκουραστούμε από την κούραση, όπου θα γιορτάσουμε το μεγάλο Σάββατο, όπως είπε ο Μωυσής: «Τι η γη θα παράγει κατά την ανάπαυσή του, θα σας ταΐσει» (Λευ 25:6). Στην πραγματικότητα, το να αναπαύεσαι στον Θεό και να βλέπεις τις απολαύσεις του είναι σαν να κάθεσαι στο τραπέζι και να γεμίζεις με ευτυχία και ηρεμία.
Ας φύγουμε λοιπόν σαν ελάφια σε πηγές νερού, ακόμα και οι ψυχές μας διψούν για αυτό που διψούσε ο Δαβίδ. Ποια είναι αυτή η πηγή; Άκουσε αυτόν που λέει: «Η άνοιξη της ζωής είναι μέσα σου» (Ψαλμ. 35:10): λέει η ψυχή μου σε αυτήν την πηγή: Πότε θα έρθω να δω το πρόσωπό σου; (πρβλ. Ψλ 41, 3). Πράγματι, η πηγή είναι ο Θεός.